Lisičići
| Lisičići | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Država |  Bosna i Hercegovina
|
| Entitet | Federacija Bosne i Hercegovine |
| Opština/Općina | Konjic |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo ((1991)) | 238 |
| Geografija | |
| Koordinate | 43°41′49″N 17°53′02″E / 43.697°N 17.884°E |
  Lisičići Lisičići (Bosne i Hercegovine) | |
Koordinate: 43° 41′ 49" SGŠ, 17° 53′ 02" IGD
Lisičići su naseljeno mjesto u Bosni i Hercegovini u opštini Konjic koja pripada entitetu Federacija Bosne i Hercegovine. Na popisu stanovništva 1991. u njemu je živjelo 238 stanovnika.[1]
|
Hvarsko-lisičićka kultura je kulturna grupa iz vremena mlađeg neolita, u periodu 2400-2000. godine, nastala na području istočnog Jadrana. Ime je dobila po dva najznačajnija nalazišta, Grapčeva špilja na Hvaru i Lisičiči kod Konjica. Dvojni naziv se koristi da bi se naznačile dvije zone ove civilizacije, sa nekim međusobnim razlikama.
Naselje u Lisičićima bilo je na otvorenom prostoru, što je još jedna potvrda kontinentalnog uticaja sa prostora Butmirske kulture. Naselje je ovalnog tipa od zemunica, sa ovalnim ognjištem u sredini, popločano oblutcima. Jedna od zemunica bila je spremište hrane, a jedna je služila za kulturne potrebe. Zajednička je i jama za pečenje gline. Postojalo je i nekoliko manjih, „individualnih“ ognjišta. Kasnije su građene nadzemne četvrtaste kuće.
Nalazište u Lisičićima je bogato kamenim i koštanim oruđem (šila, igle, harpuni, glačala) i oružjem (sjekire, čekići, bodeži, mlatovi, strelice sa trnom). To je posljedica kontinentalnog uticaja na neolit jadransko-mediteranskog neolita. Nalazišta na Hvaru nisu bogata oruđem i oružjem.
Po arheološkim ostacima i nalazima u Lisičićima, neolitski stanovnici su ovdje došli sa šireg prostora Mediterana, i nastavili živjeti pod kontinentalnim uticajem. Bavili su se zemljoradnjom i stočarstvom. Po velikom broju životinjskih kostiju, lov je ipak ostao najvažnije zanimanje i osnovni izvor hrane. Arheološki nalazi potvrđuju dodire između pojedinih neolitskih grupa, Bilo je to vrijeme zatvorene rodovske organizacije, sa mirnim životom u zatvorenim seoskim naseljima bez ratnih sukoba, gotovo pacifistički mirni način života. O tome potvrdu daju iskopine, jer nigdje nije utvrđeno spaljivanje naselja od nekog osvajača (da je bilo takvih sukoba u slojevima zemlje bi se sigurno našlo tragova tih pojava, kao npr. ugljena, pepela i sl.). Svaka je grupa živjela mirnim životom baveći se sticanjem dobara za svakodnevni život kontaktirajući i razmjenjujući robe i iskustva, i takav miran razvoj je trajao sve do kraja III mil.p.n.e..
| Nacionalnost | 1991. |
| Muslimani | 231 |
| Hrvati | 5 |
| Srbi | 0 |
| Jugosloveni | 1 |
| ostali | 1 |
| Ukupno | 238 |
|
- Alojz Benac, Sarajevo 1964 –STUDIJE O KAMENOM I BAKARNOM DOBU SJEVEROZAPADNOG BALKANA
- Alojz Benac-Đuro Basler-Borivoj Ćović-Esad Pašalić-Nada Miletić-Pavao Anđelić -Sarajevo, 1966- KULTURNA ISTORIJA BOSNE I HERCEGOVINE
- ↑ Nacionalni sastav stanovništva - Rezultati za Republiku po opštinama i naseljenim mjestima 1991.. Sarajevo: Izdanje Državnog zavoda za statistiku Republike Bosne i Hercegovine.
