Filippo Juvarra
| Filippo Juvarra | |
|---|---|
| barok | |
 Juvarrin portret | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 1676. |
| Smrt | 1736. |
| Nacionalnost | Talijan |
| Opus | |
| Polje | arhitekt |
| Praksa | Torino, Lisabon, Madrid |
Filippo Juvarra (Messina, 7. mart 1676. – Madrid, 31. januar 1736.), bio je talijanski arhitekt i scenograf kasnog baroka, slavan po čitavoj Evropi početkom 18. vijeka.[1]
Biografija[uredi | uredi kod]
Juvarra je arhitekturu studirao u Rimu od 1703. do 1714. kod arhitekta Carla Fontane. Ispočetka radi kao scenograf u teatru kardinala Pietra Ottobonija u palači Cancelleriji. Također je radio scenografiju za poljsku kraljicu Mariju Casimiru d’Arquien u njenom teatru u rimskoj palači Zuccari i za cara Svetog Rimskog Carstva Josepha II za izvedbu Scarlattijeve opere Giunio Bruto.[1]
_vista_della_facciata_con_cancellata.jpg)
Juvarra je 1714. imenovan dvorskim arhitektom Kraljevine Sicilije, pa se preselio u Torino, prijestolnicu savojske dinastije. Tamo je preuzeo posao treće restauracije i proširenja grada Torina. U Savoji je realizirao svoja dva najveća remek-djela: kraljevski lovački dvorac u Stupinigi (započet 1729) i crkvu Madona od Carmina u Torinu (1732). To su njegova najveća djela na Apeninskom poluotoku. Također je projektirao i tokom 1719. i 1720. podigao palaču Mafri za portugalskog kralja Joãa V. Sudjelovao je i na velikom natječaju za rekonstrukciju sakristije Bazilike sv. Petra, na kom je pobijedio.[2]
Od 1719. do 1720. boravi u Portugalu, gdje je projektira palaču lisabonske patrijarhije i radi na sanaciji katedrale.[2] Po povratku u Torino radi na fasadi palače Madame (1718–1721), na dekoraciji palače Venarije, zamka Rivolija i izgradnji teatra Stupinigija (1730–1731).[2] U Madrid je pozvan 1735. gdje radi na projektima za kraljevske palače Real, La Granju i Aranjuez.[2]
U svojim ranijim projektima za torinske građevine, Juvarra je preferirao statične i oštro definirane prostore. Takve su San Filippo Neri (1715), Superga (1717) i Madama (1718), dok je u onim realiziranim u poznijim godinama, nastalim i pod utjecajem scenografije, naučio tretirati građevine kao jedinstvene cjeline.[1] Njegova kasnija djela su zapažena zbog koncepta prostora, u kom svjetlo i prozračne prostorije stvaraju fluidan i elegantan efekt. Ti njegovi kasniji radovi spadaju u red najljepših primjera ranog rokoko stila na Apeninskom poluotoku.[1]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „Filippo Juvarra” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 28. 4. 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 „Juvarra, Filippo” (talijanski). Treccani. Pristupljeno 28. 4. 2018.
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Juvarra, Filippo (en)
