Duklja
Za rimski grad, v. Duklja (grad).| Duklja Dioclea Duklja | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| Geografija | |||||||
| Kontinent | Evropa | ||||||
| Regija | Balkan | ||||||
| Zemlja | Crna Gora, Srbija, Hrvatska, Bosna i Hercegovina | ||||||
| Društvo | |||||||
| Zvanični jezici | Srpski jezik | ||||||
| Religija | hrišćanstvo | ||||||
| Vladavina | |||||||
| Oblik vladavine | Srednjovijekovna monarhija | ||||||
| Titula vladara | Kralj, Knjaz | ||||||
| Vladar | Jovan Vladimir | ||||||
| Drugi vladar | Stefan Vojislav | ||||||
| Treći vladar | Mihailo Vojislavljević | ||||||
| Istorijsko doba | srednji vijek | ||||||
| Osnivanje | 854. | ||||||
| Prestanak | oko 1189. godine | ||||||
| Događaji | |||||||
| Prethodnici i naslednici | |||||||
| Prethodile su: | Nasledile su: | ||||||
|
.svg){kind=small}
| ||||||
|
| ||||||
Duklja je najstarija država nastala na području današnje Crne Gore. Pod dinastijom Vojislavljevića Duklja je postala kraljevina u 11. vijeku, ali je ubrzo potom pala u večite građanske ratove koji su rezultirali njenom aneksijom od strane Nemanjića.
Naziv[uredi - уреди | uredi izvor]
Naziv Duklja potiče od antičkog grada Duklje (lat. Doclea), sada gradine u blizini savremene Podgorice, te od ilirskoga plemena Dukljana (lat. Docleates) koji su živeli na potezu od Podgorice u Crnoj Gori
Slaveniziranje[uredi - уреди | uredi izvor]
Sloveni su u 8. veku ovladali gradom Dukljom, okolnim planinama, Skadarskim jezerom i delom obale Jadranskoga mora prihvatajući, ne samo hrišćanstvo, već i etnonime Duklja-Dukljani.
Prvi Dukljanski vladar[uredi - уреди | uredi izvor]
Arhont Petar bio je vladar Duklje, no istorija nije točno utvrdila u kojem vremenskom periodu; iza njega je ostao pečat, koji se danas čuva u Berlinu, a na kojem piše: Petar Arhont Duklje Amin.
Vojislavljevići[uredi - уреди | uredi izvor]
Vojislav, dukljanski knez, nakon što je 1042. potukao Vizantijce tokom Bitke kod Bara, osamostalio je Duklju.
Njegov sin Mihailo će najkasnije 1078. postati kralj.
Naslednik Mihaila, njegov sin kralj Bodin, ovladao je i velikim delovima Raške, Bosne, Albanije, te okolicom Dubrovnika. Bodinovom smrću će moć Dukljanskoga kraljevstva, neprekidnim unutarnjim borbama za vlast, trajno opadati.
Dukljansko kraljevstvo je raški župan Nemanja konačno 1185. godine pokorio, porušivši, osim Kotora, sve druge dukljanske gradove.
Vjera[uredi - уреди | uredi izvor]
Duklja je bila katolička zemlja. Od 1089. tadašnja biskupija iz Bara je, odlukom pape, izdignuta na rang nadbiskupije koja se u Ljetopisu popa Dukljanina pominje kao Dukljanska crkva, no nakon srpskog osvajanja Duklje, tokom narednih stoleća će pravoslavlje postati dominatnom vjerom.
Zanimljivost[uredi - уреди | uredi izvor]
Vizantski vojskovođa i hroničar Nićifor Vrijenije beleži kako je u periodu od 1072. do 1075. Bodin, po naredbi svoga oca dukljanskoga kralja Mihaila, predvodio vojsku od "Dukljana" kao pomoć slavenskim ustanicima na Balkanu, te kako je ta vojska "zlostavljala Ilirik". [1]
U Prizrenu (Kosovo) ustanici su ga okrunili svojim carem pod imenom Petar. Osvojio je Bodin Skoplje i Niš i na severu opsedao bizantske utvrde na Dunavu.
Na drugom mesto u svojoj hronici, Vrijenije piše:
"...a narod Slavena, odbacivši pokornost Romejima (Bizanticima - op.a.), pustošio je i pljačkao zemlju Bugara. Skoplje i Niš behu osvojeni, a i Simium i mesta oko reke Save i podunavski gradovi oko Vidina teško su postradali. Dukljani pobunivši se, cio Ilirik zlostavljahu". <ref>[http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/duklja/nicifor_vrijenij_dukljani_zlostavljase_ilirik.htm
Vladari iz dinastije Vojislavljevića[uredi - уреди | uredi izvor]
- Vojislav, dukljanski knez, Sveti Vladimir mu je bio stric ili brat od strica, vladao od 1018. do 1043., osamostalio Duklju, 1042. pobjedio kombiniranu bizantsku vojsku.
[[Datoteka:MihailoVoislav.jpg|thumb|300px|Kralj Mihailo ma fresci crkve u
- Mihailo, dukljanski kralj, vladao od 1046. do 1081., dobio kraljevske oznake od pape Grgura VII. najkasnije 1077. godine.
- Bodin, dukljanski kralj, vladao od 1082. do 1108. godine, za njegovoga doba Dukljansko kraljevstvo bilo je na vrhuncu.
- Mihailo II., dukljanski kralj, naslijedio oca Bodina nakon njegove smrti 1108. godine, no ubrzo je bio svrgnut.
- Dobroslav, dukljanski kralj, sin Mihaila i polubrat Bodina, voljom je naroda izabran za kralja, no ubrzo je postao žrtva urote koju je ispleo raški župan Vukan koji ga je zatvorio.[traži se izvor od 06. 2011.] Pustio ga je na slobodu, ali je Dobroslava, njegov nasljednik na dukljanskom prijestolju kralj Vladimir, oslijepio. Umro je Dobroslav u samostanu Sv. Srđa i Vakha pokraje rijeke Bojane.
- Vladimir, dukljanski kralj, unuk Mihaila, surađivao s raškim županom Vukanom i bio eksponent raške struje u Duklji o kojoj izvještava i Ljetopis popa Dukljanina.[traži se izvor od 06. 2011.] Otrovan je 1118. po naređenju Bodinove žene kraljice Jakvinte.
- Đorđe, u dva navrata dukljanski kralj, najprije 1118. a onda u razdoblju od 1125. do 1131. godine. Sin Bodinov. Sa svojom majkom Jakvintom se žestoko obračunavao s raškom strujom u Dukljanskom kraljevstvu.[traži se izvor od 06. 2011.] No, Bizant je uskoristio unutarnje borbe, pa su poduzeli vojni napad na Duklju, zauzeli prijestonicu Skadar, uhitili Jakvintu i poslali je u Carigrad kamo je i umrla. Nakon borbi, Đorđa su Bizantici zarobili i odveli također u Carigrad gdje je i umro.
- Grubeša, dukljanski kralj, sin kneza Branislava, vladao od 1118. do 1125. kao bizantski vazal, te ratovao protiv kralja Đorđa, u jednom takovom boju i pogunuo.
- Gradihna, dukljanski kralj, vladao od 1131. do 1141. godine, sin kneza Branislava, za kralja postavljen kao bizantski vazal. Ljetopis popa Dukljanina opisuje kako je bio Gradihna "blag, krotak, milosrdan, zaštitnik udovica i siročadi". Moć je Dukljanskoga kraljevstva za njegova doba već bila na izmaku.
- Radoslav, dukljanski knez, naslijedio pristolje do svoga oca kralja Gradihne, no za razliku od njega i svih ostalih Vojislavljevića od doba Mihaila, Radoslav nije nosio titulu kralja, što bjelodano svjedoči o dezintegraciji moći Dukljanskoga kraljevstva. Skupa sa svojom braćom Jovanom i Vladimirom pokušao je Radoslav organizirati oružani otpor srpskim napadima koje je predvodio raški župan Nemanja.[traži se izvor od 06. 2011.] No, u tome nisu imali uspjeha.
Povezani članci[uredi - уреди | uredi izvor]
Izvori[uredi - уреди | uredi izvor]
- ↑ [http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/duklja/nicifor_vrijenij_opisuje_borbu_protiv_dukljana_i_hrvata.htm Nićifor Vrijenij: Opis njegove borbe protiv Dukljana
Vanjske veze[uredi - уреди | uredi izvor]
