Alan Hodgkin
Sir Alan Lloyd Hodgkin, (Banbury, Oxfordshire, Engleska, 5. veljače, 1914. - 20. prosinca, 1998., Cambridge) bio je britanski fiziolog i biofizičar, koji je 1963.g. dobio Nobelovu nagradu za fiziologiju ili medicinu zajedno sa Andrew Huxleyem za svoj rad na osnovi rada živčanih akcijskih potencijala. Hodgkin i Huxley podijelili su te godine nagradu sa John Carew Ecclesom, koji je dobio Nobelovu nagradu za svoje istraživanje sinapse. Hodgkinova i Huxleyeva otkrića navela su ih da postave hipotezu o ionskim kanalima, koja je potvrđena nekoliko desetljeća kasnije.
Fiziolog i biofizičar, Hodgkin, je (zajedno sa Andrew Huxley and Sir John Eccles) dobio Nobelovu Nagradu za Fiziologiju ili Medicinu za otkrića hemijskih procesa odgovornih za prolaz impulsa duž pojedinačnih nervnih vlakana.
Nakon istraživanja radara (1939-1945) za Britansku Armiju, on se uključio u istraživanja na Kembridžu, gdje je radio zajedno sa svojim učenikom Andrew Huxley na mjerenju električnog i hemijskom ponašanju pojedinačnih nervnih vlakana.
Oni su ekperimentisali sa ubacivanjem mikroelektroda u dugačka nervna vlakna (konkretno su koristili hobotnicu-Loligo forbesi). Njihovi rezultati su pokazali da je električni potencijal vlakna tokom kondukcije veći u odnosu na potencijal za vrijeme stanja mirovanja. Njihovi nalazi su bili suprotni prihvaćenoj teoriji koja je predviđala propast membrana prilikom provođenja impulsa.
Hodgkin je otkrio da aktivnost nervnog vlakna zavisi od činjenice da velika koncentracija jona kalijuma (jon koji nosi električni impulse) se zadržava u vlaknu, dok se velika koncentracija jona natrijuma nalazi u neposrednom okruženju. Njihovi eksperimenti u pokazali da membrana nerva dopušta samo kalijumu da uđe u vlakno za vrijeme mirovanja ali dopušta i natrijumu (soda) da uđe onda kada je vlakno uzurpirano.
Njihova otkrića su shvaćena tek desetak godina nakon eksperimenata. Većina savremenih lijekova i dostignuća u modernoj farmaciji se zasniva na ovome. Hodgkins je bio istraživač za Kraljevsko društvo od 1952. a 1964. je napisao "Kondukcija nervnog impulsa".
