Massuka Živojinović

Velimir Živojinović Masuka
Datoteka:Masuka.jpg {{{tekst_uz_sliku}}}
1886.	decembar 1886.
Velika Plana	Velika PlanaKraljevina Srbija
1974.	avgust 1974.
Beograd	BeogradSFR Jugoslavija

1886. 1974. Velimir Živojinović Masuka, odnosno — kako se sam potpisivao — Massuka (1886 — 1974) bio je srpski pesnik, pripovedač, dramaturg, književni i pozorišni kritičar, kao i prevodilac. Veliki deo svoje aktivnosti posvetio je pozorištu, pa je naizmenično bio dramaturg, reditelj i upravnik pozorišta u Beogradu, Skoplju i Nišu. Svojim pozorišnim radom Masuka je zadužio i uži zavičaj — Donju Jasenicu (Veliku Planu i Smederevsku Palanku). Masukino ime nosi amatersko pozorište u Velikoj Plani.

Biografija

Rođen je 21. novembra/3. decembra 1886. u Velikoj Plani, od oca Mate i majke Zlate. Godinu dana po rođenju umrla mu majka, a sa deset godina ostao je i bez oca, koga su ubili politički protivnici. Osnovnu školu je završio u Velikoj Plani, a gimnaziju u Smederevu i Drugu mušku gimnaziju u Beogradu 1907. godine. Na Univerzitet u Beogradu upisao se 1907. godine, gde je završio studije germanistike 1914. Od 1909. do 1912. boravio je na studijama germanistike i estetike u Lajpcigu.

Tokom Prvog svetskog rata je radio u vojnoj cenzuri i povlačio se sa srpskom vojskom 1915. godine preko Peći, Rožaja i Podgorice do San Đovanija. Oporavljajući se od težeg zapaljenja pluća nakon povratka iz San Đovanija 1916. biva zarobljen u Ulcinju i odveden u logor Boldogasonj u Mađarskoj, današnji Frauenkirhen u Austriji. U logoru je ostao do jeseni 1918. godine.

Nakon rata radio je kao nastavnik u Četvrtoj muškoj gimnaziji u Beogradu, a zatim prešao u Narodno pozorište u Beogradu. Od 11. novembra 1924. do 21. avgusta 1925. bio je upravnik Narodnog pozorišta u Beogradu. Radio je kao saradnik i kritičar dnevnog lista „Epoha", a novembra 1919. sa pesnikom Simom Pandurovićem pokrenuo je književni časopis „Misao". U časopisu „Misao" objavljivao je pozorišne kritike. Od 1925. do 1934. godine posvetio se književnom, prevodilačkom i uredničkom radu. Prevodio je sa engleskog i nemačkog jezika. Sa Borivojem Nedićem preveo je Šekspirova dela „Zimska bajka“ i „Romeo i Julija“. Bio je direktor drame Narodnog pozorišta u Nišu. Tokom Drugog svetskog rata radio je kao reditelj Narodnog pozorišta u Beogradu. Režirao je „Tartif“, igrali su Strahinja Petrović, Olga Spiridonović i Ljubinka Bobić.

U braku sa suprugom Danicom, rođenom Radmilović 1893, imao je sina Branimira Živojinovića, germanistu i prevodioca.

Književni rad

• zbirka pesama „Vedre i tamne noći“ (1922)
• drame „Stanica" i „Čovek snuje...“ (1927)
• pesnička zbirka „Odblesci u noći“ (1928)
• zbirka kritika „Iz književnosti i pozorišta“ (1928)

Vanjske veze

• Velimir Živojinović Masuka - biografija i bibliografija
• Digitalno izdanje časopisa „Misao“ 1919-1937