Period Proljeća i Jeseni

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Ovaj članak sadrži kineski tekst.
Bez pravilne podrške za renderiranje, možete vidjeti upitnike, kvadrate i druge simbole umjesto kineskih znakova.
Proljeće i Jesen
Cai
Cao
Chen
Chu
Hua
Jin
Lu
Qi
Qin
Shu
Song
Wei
Wu
Yan
Yue
Zheng
Ova kutijica: pogledaj  razgovor  uredi

Period Proljeća i Jeseni (kineski: 春秋時代; pinyin: Chūnqiū Shídài) je bio period u kineskoj historiji koji otprilike odgovara prvoj polovice Istočne dinastije Zhou (od druge polovice 8. vijeka pne. do prve polovice 5. vijeka pne.). Ime mu dolazi od Anala Proljeća i Jeseni, ljetopisa države Lu od 722. pne. do 481. pne., koja se tradicionalno pripisuje Konfuciju.

Karakteristika Kine u doba Proljeća i Jeseni je bila ta da se njome vladalo kroz feudalni sistem. Kralevi dinastije Zhou su držali nominalnu vlast nad tzv. Kraljevskom Domenom, smještenom oko njihove prijestolnice (suvremeni Luoyang), te dijelili lena širom Kine stotinama nasljednih plemića (Zhuhou 諸侯), potomcima članova drevnog klana Zhou, potomcima suradnika osnivača dinastije ili lokalnim velmožama. Najvažniji feudalni kneževi (kasnije poznati kao dvanaest prinčeva, 十二諸侯) redovno su se sastajali i tamo raspravljali o važnim pitanjima kao što su vojni pohodi protiv stranih naroda ili plemića koji su se o njih ogriješili. Za vrijeme tih sastanaka bi se ponekad jedan od prinčeva postao hegemon (伯 and then 霸), i stekao pravo da zapovijeda vojskama svih feudalnih država.

Kako je to razdoblje išlo, veće države su ili gutale ili vazalima pravili manje. Do 6. vijeka pne. većina malih država je nestala a Kinom je dominiralo nekoliko velikih i moćnih kneževina. Neke od južnih država, kao Chu i Wu, proglasila su nezavisnost od Zhoua. Počinjali su ratovi kako bi se obračunalo s nekim od tih država (Wu i Yue). U državi Jin su se, pak, šest moćnih porodica borile za nadmoć te je niz građanskih ratova doveo do komadanja Jin na tri manje države početkom 5. vijeka pne.

Do tog doba se nadzor kraljeva Zhoua nad feudalnim kneževima bitno smanjio, feudalni sistem se raspao te je počeo Period Zaraćenih država.

Početak Istočne dinastije Zhou

[uredi | uredi kod]
Historija Kine
Historija Kine
Historija Kine
DREVNA
3 Suverena & 5 Careva
Dinastija Xia 2100–1600 pne.
Dinastija Shang 1600–1046 pne.
Dinastija Zhou 1045–256 pne.
 Zapadni Zhou
 Istočni Zhou
   Period Proljeća i Jeseni
   Period Zaraćenih država
CARSKA
Dinastija Qin 221 pne.–206 pne.
Dinastija Han 206 pne.–220 n.e.
  Zapadni Han
  Dinastija Xin
  Istočni Han
Tri kraljevstva 220–280
  Wei, Shu & Wu
Dinastija Jin 265–420
  Zapadni Jin 16 kraljevstava
304–439
  Istočni Jin
Južne & Sjeverne dinastije
420–589
Dinastija Sui 581–618
Dinastija Tang 618–907
  ( Drugi Zhou 690–705 )
5 dinastija &
10 kraljevstava

907–960
Dinastija Liao
907–1125
Dinastija Song
960–1279
  Sjeverni Song Z. Xia
  Južni Song Jin
Dinastija Yuan 1271–1368
Dinastija Ming 1368–1644
Dinastija Qing 1644–1911
MODERNA
Republika Kina 1912–1949
Narodna Republika
Kina

1949–
Republika
Kina (Tajvan)

1945–

Nakon što je glavni grad Zhoua bio uništen od strane zapadnih barbara, krunski princ Ji Yijiu (姬宜臼) je pobjegao na istok. Za vrijeme bijega se kralj morao oslanjati na pomoć obližnijih gospodara Qija (齊), Zhenga (鄭) i Jin (晉) kako bi se zaštitio od barbara i buntovno raspoloženih velmoža. Glavni grad Zhoua je iz Zongzhoua (Hao) premješten u Chengzhou (Luoyang) na Žutoj rijeci.

Odbjegla elita Zhoua nije imala snažno uporište u istočnim teritorijama; čak je i krunidba princa morala imati podršku lokalnih država da bi uspjela. Domena Zhoua se zato bitno smanjila - na Luoyang i okolicu - pa dvor više nije mogao podržavati šest grupa stajaće vojske (六軍, liù jūn). Sljedeći kraljevi Zhoua su stoga morali tražiti pomoć od vazalnih država kako bi se obranili od pljačkaških pohoda i ustanaka. Dvor Zhoua više nikada nije povratio prvotni autoritet; umjesto toga je postao tek simbolični poglavar feudalnih država. Iako je kralj de jure sačuvao Mandat Neba, de facto mu titula nije davala nikakvu vlast.

Uspon hegemona

[uredi | uredi kod]

Prvi plemić koji je značajnije pomogao odbjegle kraljeve Zhoua bio je Vojvoda Zhuang od Zhenga (鄭庄公) (r. 743. pne.-701. pne.). On je prvi ustanovio tzv. hegemonijski sistem (bà 霸), s namjerom da očuva ranije proto-feudalne privilegije lokalnih velmoža. Tradicionalni historičari su taj sistem nastojali opravdati potrebom da se slabije civilizirane države i kraljevska porodica Zhoua obrane od susjednih "barbarskih" plemena. Ta plemena - smještena na jugu, sjeveru, istoku i zapadu - su bila Man, Yi, Rong i Di.

Urbanizacija u periodu Proljeća i eseni.

S druge strane, nove države su naglo ojačale, a njihovi vladari pokazivali više interesa za čuvanje i širenje svoje vlasti nego za zaštitu slabijih entiteta u vrijeme nereda (匡扶社稷 kuāng fú shè jì), za razliku od službenog stava kojim se pravdala carska vlast u kasnijim periodima kineske historije.

Vojvode Huan od Qija (vl. 685. pne.-643. pne.) i Wen od Jina (vl. 636. pne.-628. pne.) si dodatno ojačali sistem hegemonije, što je donijelo relativnu stabilnost, ali u kratkim periodima. Zahvaljujući hegemoniji su otpočele aneksije manjih entiteta i država, što je omogućilo jačanje nekoliko većih entiteta kao što su Qin, Jin, Qi i Chu. Hegemoni su s vremenom prestali biti zaštitnici slabijih država; umjesto toga su održavali vlast nad svojim satelitima, bilo da su oni imali kinesko ili "barbarsko" porijeklo.

Velike države su često sticale prevlast nad manjima koristeći kao izliku nastojanje da im se pomogne i zaštiti za vrijeme njihovih unutrašnjih sukoba. Hegemoni su zato u pravilu dolazili iz velikih država. S vremenom su sebe proglasili gospodarima svojih teritorija, a nisu čak ni formalno priznavali simboličku vlast Zhoua. S vremenom su razvili sistem lokalne uprave (Jun i Xian), temeljem koga je službenike imenovala centralna vlast, što je omogućilo jaču kontrolu. Također su stvorili i porezni sistem koji je daleko više pogodovao razvoju poljoprivrede i trgovine nego proto-feudalizam na početku perioda.

S vremenom su tri države Qin, Jin i Qi ne samo ojačale, nego uspjele suzbiti napad južne države Chu, čiji su se vladari proglasili nezavisnim kraljevima. Kada su vojske Chua su počele ugrožavati područje Žute rijeke, Chu su proglašeni "južnim barbarima", Chu Man, što je bila parola kojom se priječilo Chu da intervenira u sjevernjačke uticajne sfere. Napadi Chua su suzbijeni u tri velike bitke - kod kod Chengpua, Bija i Yanlinga; zahvaljujući njima su obnovljene države Chen i Cai.

Međudržavni odnosi

[uredi | uredi kod]
Kineska pu vaza s dizajnom zmaja, period Proljeća i Jeseni.

V. glavni članak: Međudržavni odnosi u periodu Proljeća i Jeseni.

Za vrijeme perioda se razvio kompleksni sistem međudržavnih odnosa. Djelomično se nadovezivao na raniji fedualni sistem iz doba Zapadnog Zhoua, ali su ga s vremenom počeli prožimati elementi koji su se manje oslanjali na ceremonije i tradicije, a više na nove realpolitičke okolnosti. Tako se stvorila zbirka međudržavnih običajnih normi i vrijednosti, koji neki suvremeni teoretičari smatraju svojevrsnom pretečom međunarodnog prava. Tome je pogodovalo širenje država Proljeća i Jeseni, zbog čega su često jedna s drugom dolazile u kontakte, ali i sukobe.

Završni ratovi

[uredi | uredi kod]

Dugotrajne i iscrpljujuće borbe između tri sjevernjačke države i njihovog južnjačkog suparnika su završene kada su se 579. pne. su se predstavnici Qija, Qina, Jina i Chu prvi put sreli na mirovnoj konferenciji. Na njoj je dogovoreno međusobno razoružanje, ali su i sve ostale države proglašene njihovim satelitima. Taj je aranžman godine 546. pne. potvrđen novim posebnim sporazumom Jina i Chu.

Za vrijeme relativno mirnog 6. vijeka pne. su postupno ojačale dvije obalne države - Wu u današnjem Jiangsuu i Yue u današnjem Zhejiangu. Njihovo međusobno suparništvo je završeno kada je kralj Fuchai od Wua poražen od kralja Goujiana od Yuea (vl. 496. pne.-465. pne.) koji je postao posljednji opće prihvaćeni hegemon.

Time je otpočeo duži period mira među državama, tokom koga su se četiri najjače države orenule unutrašnjem razvoju, ali i sukobima. U Jinu su tako započela borba za vlast među šest najmoćnijih zemljoposjedničkih porodica, dok su se u Chinu i Chuu sukobili članovi vladarskih porodica. Porodica Chen je, s druge strane, počela proces eliminacije svojih suparnika u Qiju. Te su borbe za vlast završile kada su tri preostale porodice u Jinu - Zhao, Wei i Han - godine 403. pne. odlučile podijeliti državu, a nemoćni Zhou dvor to bio prisiljen priznati. To je dovelo do početka novih međudržavnih ratova, odnosno perioda Zaraćenih država.

Popis hegemona ili Ba (霸)

[uredi | uredi kod]

V. glavni članak: Pet Hegemona (period Proljeća i Jeseni)

Tradicionalno Pet hegemona perioda Proljeća i Jeseni (春秋五霸 Chūn Qiū Wǔ Bà) uključuju:

Drugi historičari sugeriraju da se među Pet Hegemona ubrajaju:

Reference

[uredi | uredi kod]
  • Ebrey, Patricia Buckley (1999). The Cambridge Illustrated History of China. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-66991-X (paperback).