Lecce
Lecce
Comune di Lecce | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 40°21′N 18°10′E / 40.350°N 18.167°E | |
| Država |  Italija
|
| Regija | Apulija |
| Provincija | Lecce (LE) |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Carlo Salvemini |
| Površina | |
| - Ukupna | 398 km² |
| Visina | 49 m |
| Stanovništvo (2012) | |
| - Grad | 89.598[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 73100 |
| Pozivni broj | 0832 |
| Službene stranice www.comune.lecce | |
| Karta | |
  Lecce | |
Lecce (grčki: Ἀλήσιον, latinski: Lupiae) je grad u Italiji, glavni grad istoimene provincije Lecce u Apuliji. Grad je 2012. imao 89.598 stanovnika.[1]
Geografija[uredi | uredi kod]
Lecce leži na samoj peti Italije, na poluotoku Salentu (istočnom kraku Apeninskog poluotoka), u brdima unutrašnjosti. Lecce je udaljen 158 km jugoistočno od regionalnog centra Barija, 10 km od Jadranskog, a 28 km od Jonskog mora.
Historija[uredi | uredi kod]
Lecce je najvjerojatnije izrastao na mjestu starorimskog grada Lupiae. Nakon propasti Zapadnog Rimskog Carstva, gradom su vladali Bizantinci, Langobardi i Saraceni. Grad je postao sjedište dijaceze u 6. vijeku. Polovicom 11. vijeka Lecce su zauzeli Normani i tu osnovali kneževinu. Od 1463. gradom vladaju aragonski kraljevi Napuljskog Kraljevstva, koji su ga utvrdili.[2]
Znamenitosti[uredi | uredi kod]
Rimski amfiteatar i kripta iz 4. vijeka su najvredniji antički spomenici grada.[2] Lecce je tokom 16. i 17. vijeka bio prosperitetni grad, pa je u tom razdoblju podignuto puno objekata u tzv. apulijskom baroku, od domaćeg kamena pietra leccese lakog za obradu, svijetlo žućkaste boje. Od njega je izvedena fasada katedrale Santa Croce i crkve SS. Niccolo e Cataldo u baroknom stilu. U istom stilu podignute su i biskupska palača, sjemenište i Palazzo della Prefettura u kojej je danas smješten provincijski muzej.[2]
Privreda[uredi | uredi kod]
Lecce je centar poljoprivrednog kraja, pa je i njegova industrija vezana uz to. Grad ima mlinove, vinarije, mlinice za maslinovo ulje i tvornicu konzervirane hrane. Proizvode se i keramika, staklo i figure od kaširanog papira.[2]
