Fructuoso Rivera
| Fructuoso Rivera | |
| |
| Biografija | |
|---|---|
| Ime pri rođenju | José Fructuoso Rivera y Toscana |
| Datum rođenja | 27. oktobar 1789. |
| Mesto rođenja | Montevideo, Vicekraljevstvo Río de la Plata |
| Datum smrti | 13. januar 1854. |
| Mesto smrti | Melo, Urugvaj |
| Veroispovest | katolik |
| Supružnik | Bernardina Fragoso Laredo |
| Mandat(i) | |
| 1. Predsjednik Urugvaja | |
| 1830. — 1834. | |
| Reizbor(i) | 1838.-1839. i 1839.-1843. |
| Prethodnik | Luis Eduardo Pérez |
| Naslednik | Carlos Anaya |
uredi  |
|
Fructuoso Rivera (Montevideo, 27. oktobar 1789. - Melo, 13. januar 1854.) bio je general, političar i prvi ustavni predsjednik Urugvaja (1830.-1834.), koji je tu funkciju vršio u još dva mandata (1838.-1839. i 1839.-1843.). Rivera je snažno obilježio prve godine nezavisnosti svoje zemlje.[1]
Biografija[uredi | uredi kod]
Kao sin bogatog imigranta iz Španjolske Córdobe, mladost je proveo na očevim rančevima u današnjem Departmanu Durazno.[1]
Rivera se među prvima borio protiv Španjolske kolonijalne vlasti u tadašnjoj Bandi Oriental (Urugvaj), a kasnije protiv dominacije Portugalskog kolonijalnog carstva. Zajedno sa starijim bratom Félixom pridružio se ustanicima Joséa Gervasia Artigasa i sudjelovao u pobjedi protiv španjolske vojske u Bitci kod Las Piedrasa 1811.[1]
Iako se 1816., činilo da će ustanici definitivno poraziti španjolske rojaliste, desilo se suprotno jer su Portugalci Brazila napali Bandu Oriental, i vladali njome pet godina Rivera je ispočetka nastavio boriti kao gerilac, ali je 1820. uvidio da je borba uzaludna, pa se oportunistički izmirio sa portugalskim vlastima i pridružio njihovoj vojci kao oficir. Kada je kolonijalni Brazil 1822. postao Brazilsko Carstvo postao je zapovjednik carske vojske u Provinciji Cisplatina (odnosno Urugvaju), ali kad je ponovno buknuo ustanak, prešao je na ustaničku stranu Juana Antonia Lavalleje.[1]
Svojim pobjedama doprinio je istjerivanju Brazilaca iz Urugvaja, koji je tad postao dio Ujedinjenih Provincija Río de la Plate. Krhko savezništvo između Rivere i Lavalleja, potrajalo je dok Urugvaj nije postao nezavisan 1828., tad se pretvorilo u nemilosrdnu borbu za vlast Rivera je u oktobru 1830. na konstituanti izabran za predsjednika, porazivši Lavalleju, Gabriela Antonija Pereiru i Joaquína Suáreza.[1]
Tokom njegove četvorogodišnje vladavine, Lavalleja je izazvao nekoliko neuspješnih pobuna, ali je to bilo dovoljno da 1834. bude smjenjen, pa je privremeni predsjednik postao Carlos Anaya, koji je sljedeće godine smjenjen, a zamjenio ga je Manuel Oribe, još jedan od velikih vođa borbe za nezavisnost protiv Brazilaca, i politički rival Rivere.[1]
Rivera je 1836. poveo ustanak protiv Oribe, ali kako je on imao podršku moćnog diktatora Argentinske konfederacije Juana Manuela de Rosasa, otišao je u egzil u brazilski Rio de Janeiro. U to vrijeme profilirale su se rivalske partijei nacionalna Blanco (Bijela), od pristalica Lavalleja i Oribe i liberalna Colorado (Obojena) od Riverinih simpatizera.[1]
Tri godine kasnije njihov sukob je doveo do građanskog rata poznatog kao Veliki rat.
Rivera je novembru 1838. svrgnuo Oriba, ali je Rosas iz Buenos Airesa i dalje priznavao svrgnutog Oribu i davao mu podršku, pa je već februaru 1839. smjenjen a na njegovo mjesto postavljen Gabriel Antonio Pereira. Na položaj se vratio u martu 1839. nakon pobjede na izborima i vladao do marta 1843.[1]
Ponovno je otišao iz zemlje zbog građanskog rata, u zemlju se vratio 1846. ali je ponovno istjeran pa je otišao u Rio de Janeiro. Nakon građanskog rata lider partije i ministar rata Colorado - Venancio Flores, je u septembru 1853. pučem je svrgnuo jpredsjednika Juana Francisca Giróa i oformio trijumvirat u kom su pored njega trebali biti Lavalleja i Rivera. Rivera je krenuo u Montevideo da preuzme dužnost, ali je umro na putu pored Mela.[1]
