Manuel Oribe
| Manuel Oribe | |
| |
| Biografija | |
|---|---|
| Ime pri rođenju | Manuel Ceferino Oribe y Viana |
| Datum rođenja | 25. august 1792. |
| Mesto rođenja | Montevideo, Vicekraljevstvo Río de la Plata |
| Datum smrti | 12. novembar 1857. |
| Mesto smrti | Montevideo, Urugvaj |
| Veroispovest | katolik |
| Supružnik | Agustina Contucci y Oribe |
| Potpis | 
|
| Mandat(i) | |
| 2 Predsjednik Urugvaja | |
| 1835. — 1838. | |
| Reizbor(i) | 1843.-1851. |
| Prethodnik | Carlos Anaya |
| Naslednik | Gabriel Antonio Pereira |
uredi  |
|
Manuel Oribe (Montevideo, 25. august 1792. - Montevideo, 12. novembar 1857.) bio je general, političar i drugi ustavni predsjednik Urugvaja od 1835.do 1838. i ponovno uz pomoć Argentinske konfederacije od 1843. do 1851.[1]
Oribe je bio jedan od vođa u borbi za nezavisnost, lider i osnivač partije Blanco (Bijele, kasnije nazvane Nacional), koja je uz rivalsku partiju Colorado (Obojenu) okupljenu oko Fructuosa Rivere snažno obilježila život zemlje u prvim godinama njena života.[1]
Biografija[uredi | uredi kod]
Oribe se sa bratom Ignaciom krajem 1812., pridružio Artigasovim ustanicima u borbi protiv Španjolske kolonijalne vlasti. Nakon tog se istakao kao jedan od komandanata u borbi protiv intervencije iz Brazilskog Carstva koja je počela 1825. i na kraju 1828. dovela do urugvajske nezavisnosti.[1]
U prvoj urugvajskoj vladi Fructuosa Rivere bio je ministar rata i mornarice, a nakon njegove smjene - 1835. izabran je za predsjednika Republike. Za njegova mandata osnovan je Nacionalni univerzitet i započet proces stvaranja sistema socijalne sigurnosti.[1]
Novi građanski rat, potaknut sukobima između partija Colorado i Blanco, u koji su se umiješali Brazilsko Carstvo, Argentinska konfederacija i Francuska, rezultirao je njegovim padom 1838.[1]
Tad je započela Guerra Grande (Veliki rat) koji se odvijao u Río de la Plati i potrajao do 1851. Oribe je pobjegao u Buenos Aires kod moćnog zaštitnika Juana Rosasa gdje je 1841. postavljen za načelnika vojske Argentinske konfederacije. U zemlju se vratio 1843. kao komandant združenih urugvajsko-argentinskih snaga, od tog trenutka do kraja Velikog rata u Urugvaju su postojale dvije vlade. Za svog novog mandata naredio je ukidanje ropstva 1846. i založio se protiv mješanja evropskih velesila u američke odnose.[1]
Nakon Velikog rata više se nije kandidirao za neki položaj u vladi, ali je i nadalje bio predsjednik partije Blanco.
Nakon pobune u julu 1853., bio je prisiljen otići u egzil i završio u Barceloni. Nakon povratka u Urugvaj 1855., potpisao je Pakt Unije (ili vođa), koji je trebao osigurati institucionalnu stabilnost i mir u zemlji ugroženoj građanskim ratovima.[1]
Izvori[uredi | uredi kod]
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Manuel Oribe (es)