Veljko Ražnatović
| Veljko Ražnatović | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Veljko Ražnatović | |||||||
| Datum rođenja | 1920. | ||||||
| Mesto rođenja | Rijeka Crnojevića, kod Cetinja Kraljevina SHS | ||||||
| Datum smrti | 1986. (65/66 god.) | ||||||
| Mesto smrti | Beograd, ,_Flag_of_Serbia_(1947%E2%80%931992).svg){kind=small} SR Srbija SFR Jugoslavija | ||||||
| Profesija | vojno lice | ||||||
| Član KPJ od | 1941. | ||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||
| Služba |  NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija | ||||||
| Čin | pukovnik | ||||||
| Odlikovanja |
| ||||||
Veljko Ražnatović (Rijeka Crnojevića, kod Cetinja, 1920 — Beograd, 1986), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i pukovnik avijacije JNA.
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je 1920. godine u Rijeci Crnojevića, kod Cetinja.[1]
Kao omladinac se priključio omladinskom revolucionarnom pokretu i 1939. godine postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je u maju 1941. godine.[1]
Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. godine učestvovao je u pripremama oružanog ustanka. Bio je učesnik Trinaestojulskog ustanka, a potom je radio kao ilegalac na Cetinju, gde je bio član Okružnog komiteta KPJ za Cetinje.[1]
Posle je prešao u jedinicu, gde je obavljao dužnosti zamenika komandira i komandira čete. Potom je bio član Politodela Desete krajiške udarne brigade, član Politodela 23. srpske divizije i zamenik političkog komesara 46. srpske divzije. [1]
Avgusta 1945. godine bio je postavljen za političkog komesara Vojnog vazduhoplovnog učilišta i radio je na stvaranju novih pukova i vazduhoplovnih baza. Posebno je bio angažovan na organizovanju Komande Vojnog vazduhoplovog učilišta, kao i nastavnog odeljenja i održavanju nastave.[1]
Kasnije se nalazio na službi u Brežicama u Sloveniji, Zagrebu i Pančevu.
Bio je oženjen Slavkom Josifović (1925—2012), sa kojom je imao ćerke Mirjanu, Jasnu i Biljanu i sina — Željka Ražnatovića Arkana (1952—2000).
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden bratstva i jedinstva prvog reda, Orden partizanske zvezde drugog reda, Orden zasluga za narod drugog reda, Orden za hrabrost i Orden partizanske zvezde trećeg reda.[1]
Reference[uredi | uredi kod]
Literatura[uredi | uredi kod]
- Miloš Milikić Mido Za naše nebo — Monografija prve klase letača Vazduhoplovnog učilišta 1945-1947. Beograd 1995. godina.