Muzej 4. juli
| Muzej 4. juli | |
|---|---|
| |
| Država |  Srbija
|
| Grad | Beograd |
| Osnovne informcije | |
| Osnivanje | 1950. |
| Zatvaranje | 2003. |
| Podaci o posetama | |
| Adresa | Bulevar kneza Aleksandra Karađorđevića 10/a |
| Uprava | |
uredi  |
|
Muzej „4. juli“ je bio muzej, koji je od 1950. do 2003. godine postojao u Beogradu. Nalazio se u Bulevaru kneza Aleksandra Karađorđevića br. 10/a u kući Vladislava Ribnikara, u kojoj su članovi Politbiroa Centralnog komiteta Komunističke partije Jugoslavije, 4. jula 1941. godine, održali sednicu na kojoj su doneli odluku o podizanju ustanka naroda Jugoslavije protiv okupatora. Ovaj dan se kasnije proslavljao kao Dan borca.
Kuća-muzej[uredi | uredi kod]
Kuću je 1934. godine sagradio Vladislav Ribnikar. Pre izbijanja Drugog svetskog rata u dvorištu je iskopano sklonište, a sama zgrada pripremljena je za ilegalni rad. U njoj su se, u prvim godinama rata, krili ilegalci i neko vreme je tu štampan Bilten Vrhovnog štaba NOV i POJ. Između ostalih, u njoj su živeli: Edvard Kardelj, Vladimir Dedijer i Ivo Lola Ribar, a na spratu je bila soba u kojoj je boravio Josip Broz Tito. Nakon odlaska Vladislava i Jare Ribnikar u partizane, 1943. godine, kuća je konfiskovana i u nju su se uselili nemački oficiri.
Po oslobođenju zemlje, Vladislav Ribnikar je kuću, koju su Nemci ostavili praznu i demoliranu, poklonio Komunističkoj partiji Jugoslavije, sa željom da u njoj formira muzej. Muzej je otovren 1. maja 1950. godine i nalazio se u sastavu Muzeja grada Beograda. Godine 1982. uključen je u sastav Memorijalnog centra „Josip Broz Tito“, a po njegovom ukidanju 1996. godine, uključen je u sastav Muzeja istorije Jugoslavije. Muzej je zatvoren za posetioce 2000. godine, a aprila 2003. godine je kuća vraćena porodici Ribnikar.
Fond Ribnikar je maja 2003. godine, doneo odluku da u kuća formira muzej lista „Politike“ i srpske štampe. Tada je odlučeno da se kuća renovira kako bi se stvorili uslovi za stvaranje stalne postavke, ali ono još uvek nije počelo.
Kuća je obeležena spomen-pločom, a 17. maja 1965. godine je proglašena za Spomenik kulture od izuzetnog značaja. Ispred zgrade je postavljen spomenik „Poziv na ustanak“, rad vajara Vojina Bakića.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Vladimir Dedijer „Dnevnik“ (drugo sažeto izdanje). „Jugoslovenska knjiga“, Beograd 1951. godina.
- Darinka Lekić „Beograd grad za sva vremena“. „Nauka“, Beograd 1995. godina.
