Makrofagni inflamatorni protein
Prijeđi na navigaciju
Prijeđi na pretragu
| Hemokine (C-C motiv) ligand 3 | |
|---|---|
| |
| Identifikatori | |
| Simbol | CCL3 |
| Alt. simboli | SCYA3, MIP-1α |
| Entrez | 6348 |
| HUGO | 10627 |
| OMIM | 182283 |
| PDB | 1B50 |
| RefSeq | NM_002983 |
| UniProt | P10147 |
| Drugi podaci | |
| Lokus | Hromozom 17 q12 |
| Hemokin (C-C motiv) ligand 4 | |
|---|---|
| Identifikatori | |
| Simbol | CCL4 |
| Alt. simboli | SCYA4, MIP-1β, LAG1 |
| Entrez | 6351 |
| HUGO | 10630 |
| OMIM | 182284 |
| PDB | 1HUM |
| RefSeq | NM_002984 |
| UniProt | P13236 |
| Drugi podaci | |
| Lokus | Hromozom 17 q21-q23 |
Makrofagni inflamatorni proteini (MIP) pripadaju familiji citokina poznatih kao hemokini. Kod ljudi, postoje dva glavna oblika, MIP-1α i MIP-1β koja se zvanično nazivaju CCL3 i CCL4, respektivno. Ova dva hemokina su značajni faktori koje proizvode makrofage nakon stimulacije sa bakterijskim endotoksinima.[1] Oni aktiviraju ljudske granulocite (neutrofile, eozinofile i bazofile), što može da dovede do akutne neutrofilske inflamacije. Oni takođe indukuju sintezu i oslobađanje drugih proinflamatornih citokina kao što su interleukin 1 (IL-1), IL-6 i TNF-α iz fibroblasta i makrofaga. Geni za CCL3 i CCL4 su locirani na ljudskom hromozomu 17.[2][3]
Vidi još[uredi | uredi kod]
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Sherry et al. (1988). „Resolution of the two components of macrophage inflammatory protein 1, and cloning and characterization of one of those components, macrophage inflammatory protein 1-beta”. J. Exp. Med. 168: 2251-2259.
- ↑ Irving et al. (1990). „Two inflammatory mediator cytokine genes are closely linked and variably amplified on chromosome 17q”. Nucleic Acids Res 18: 3261-3270.
- ↑ Mire-Sluis, Anthony R.; Thorpe, Robin, ur. (1998). Cytokines (Handbook of Immunopharmacology). Boston: Academic Press. ISBN 0-12-498340-5.