Katoličnost
Za nauk Katoličke crkve, vidite članak katoličanstvo.| Dio serije članaka na temu | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
Isus Hristos Osnove Historija
Teologija Biblija |
Katoličnost (grč. καθολικη – "univerzalnost, opštost") ili sabornost predstavlja jedno od četiri obeležja Crkve ("jedna, sveta, saborna i apostolska Crkva" - Nikejski simvol vere).
Pojam katoličanska Crkva (grč. η καθολικη εκκλησια) prvi put je upotrebio Ignjatije Bogonosac: „Gde je Hristos tamo je i saborna Crkva“ (Smirnjanima 8, 2).
Katoličanski karakter Crkve[uredi | uredi kod]
Crkva ima katoličanski karakter, u smislu vaseljenosti, budući da je "poslata" da objavljuje Jevanđelje Hristovo "do kraja zemlje" (Dela 1,8). Katoličnost najbolje ukazuje na "ekumensko" otvaranje i misionarsku dinamičnost Crkve, pozvane da obuhvati sva mesta i sva vremena, sve kulture i narode na zemlji. Crkva je katolična i u odnosu na istoriju Spasenja budući da čuva kontinuitet sa njenim apostolskim poreklom potpuno manifestovanim na dan Pedesetnice. Ona je katolična i u smislu osvećenja u istoriji Carstva Božijeg, zajednice koja opitno najavljuje eshatološku zajednicu.
Zapadno i Istočno shvatanje katoličnosti[uredi | uredi kod]
Jedan ruski teolog iz savremene epohe smatra katoličnost unutarnjim svojstvom Crkve, što pokazuje i ruska reč "sobornaja" - "sobornost". Za razliku od Zapadne teologije koja katoličnost shvata u smislu geografske, zemaljske univerzalnosti, Pravoslavlje u ovom pojmu čuva smisao i osećanje punoće u zajednici sa Hristom. Katoličnost je pre svega način života u zajednici. Katoličnost obuhvata sferu ontološkog ili božanskog, a ne fenomenskog ili empirijskog. Reč je o unutarnjoj, vertikalnoj dimenziji Crkve, a ne o konkretnoj, horizontalnoj. Zato se i "rašćenje" Crkve sastoji u usavršavanju njene unutarnje punoće, unutarnje sabornosti, a ne u njenom prostornom, geografskom i brojčanom širenju. U tom smislu, ruski bogoslov Georgije Florovski piše: "Katoličnost nije kvantitativna ili geografska koncepcija. Ona ne zavisi ni u kom slučaju od univerzalnog širenja hrišćanstva. Univerzalnost Crkve jeste posledica ili projava, a ne uzrok ili osnov njene katoličnosti. Univerzalno širenje ili univerzalnost Crkve samo je vidljivi znak koji nije apsolutno nužan. Koncepcija o katoličnosti ne može se meriti njenim univerzalnim širenjem; univerzalnost je ne iskazuje tačno."