Cetil alkohol
| Cetil alkohol[1] | |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | Cetanol, Cetil alkohol, Etal, Etol, Heksadekanol, Heksadecil alkohol, Palmitil alkohol | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 36653-82-4 
| ||
| PubChem[2][3] | 2682 | ||
| ChemSpider[4] | 2581
| ||
| UNII | 936JST6JCN
| ||
| KEGG[5] | |||
| ChEBI | 16125 | ||
| ChEMBL[6] | CHEMBL706
| ||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | C16H34O | ||
| Molarna masa | 242.44 g mol−1 | ||
| Agregatno stanje | Beli kristali | ||
| Gustina | 0,811 g/cm3 | ||
| Tačka topljenja |
49 °C, 322 K, 120 °F | ||
| Tačka ključanja |
344 °C, 617 K, 651 °F | ||
| Rastvorljivost u vodi | Nerastvoran | ||
|
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
| Infobox references | |||
Cetil alkohol (1-heksadekanol, palmitil alkohol) je masni alkohol sa formulom CH3(CH2)15OH. Na sobnoj temperaturi, cetil alkohol je voskasta bela čvrsta materija ili pahuljice. Ime cetil je izvedeno od kitovog ulja (lat. cetus) iz kojeg je prvi put izolovan.[7]
Priprema[uredi | uredi kod]
Cetil alkohol je otkriven 1817. putem zagrevanja spermaceta, voskaste supstance dobijene iz kitovog ulja, u prisustvu kalijum hidroksida. Pahuljice cetil alkohola su ostale u sudu nakon hlađenja.[8]
Srodna jedinjenja[uredi | uredi kod]
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Lide David R., ur. (2006). CRC Handbook of Chemistry and Physics (87th izd.). Boca Raton, FL: CRC Press. 0-8493-0487-3.
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ Joanne Wixon, Douglas Kell (2000). „Website Review: The Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes — KEGG”. Yeast 17 (1): 48–55. DOI:10.1002/(SICI)1097-0061(200004)17:1<48::AID-YEA2>3.0.CO;2-H.
- ↑ Gaulton A, Bellis LJ, Bento AP, Chambers J, Davies M, Hersey A, Light Y, McGlinchey S, Michalovich D, Al-Lazikani B, Overington JP. (2012). „ChEMBL: a large-scale bioactivity database for drug discovery”. Nucleic Acids Res 40 (Database issue): D1100-7. DOI:10.1093/nar/gkr777. PMID 21948594.
- ↑ Nordegren, Thomas (2002). The A-Z Encyclopedia of Alcohol and Drug Abuse. Universal Publishers. str. 165. ISBN 1-58112-404-X.
- ↑ Booth, James Curtis (1862). The Encyclopedia of Chemistry, Practical and Theoretical. str. 429.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Nordegren, Thomas (2002). The A-Z Encyclopedia of Alcohol and Drug Abuse. Universal Publishers. str. 165. ISBN 1-58112-404-X.
- Booth, James Curtis (1862). The Encyclopedia of Chemistry, Practical and Theoretical. str. 429.