Komunistička partija Estonije
| Komunistička partija Estonije Eestimaa Kommunistlik Partei | |
|---|---|
 | |
| Vođa | Karl Säre (1940–1943) Nikolai Karotamm (1943–1950) Johannes Käbin (1950–1978) Karl Vaino (1978–1988) Vaino Väljas (1988–1990) |
| Osnivanje | 5. studenog 1920. |
| Raspuštanje | 26. ožujka 1990. |
| Podmladak | ELKNÜ |
| Ideologija | komunizam marksizam-lenjinizam |
| Službene boje | |
Komunistička partija Estonije (estonski: Eestimaa Kommunistlik Partei, EKP) bila je politička stranka u Estoniji.
Komunistička partija Estonije službeno je osnovana 5. studenog 1920. godine, kada se Centralni komitet estonskih sekcija Ruske komunističke partije odvojio od centralne partije. Tokom prve polovice 1920-ih godina, nade u svjetsku revoluciju još su uvijek bile visoke, a estonski su komunisti gajili vlastite nade o povratku na vlast u zemlji. Raširene ekonomske i društvene krize pojačavale su njihove nade. Partijski aktivisti nisu samo morali podržavati partijsku agendu, već su morali biti spremni na ilegalne aktivnosti poput organiziranja urota, prijevoza oružja i dijeljenja propagandnih materijala, skrivanja traženih aktivista i prikupljanja informacija za revolucionare. To je dovelo do toga da je EKP bila u konstantnom sukobu s državom.
S obzirom na činjenicu da EKP nije imala želju djelovati unutar etabliranog političkog sustava, partijski čelnici nikada se nisu potrudili legalizirati partijsko djelovanje za vrijeme nezavisne Republike Estonije, niti su odustajali od svojih zahtjeva za oružanim ustankom i ujedinjenjem sa Sovjetskim Savezom.
Iako je podrška partiji značajno opala nakon 1917. godine, EKP je još uvijek uživala snažnu podršku među industrijskim proleterijatom, a povremeno i među seljacima bez vlastitih posjeda, nezaposlenima, učiteljima i studentima. Tokom 20-ih je godina, posebice, imala snažan utjecaj među sindikatima. Na parlamentarnim izborima, članovi EKP uvijek su dobivali više od 5% glasova, međutim nakon neuspješnog komunističkog puča iz 1924. godine, partija je uvelike izgubila podršku te je sve do 1940. godine bila svedena na svega 70 do 200 članova.
Godine 1940., EKP je ponovo pripojena Svesaveznoj komunističkoj partiji, postavši tako ponovo regionalna organizacija koja je bila zadužena za vođenje Estonske SSR. Unutarpartijska čistka iz 1950. godine očistila je partiju od mnogih originalnih čelnika, koji su zamijenjeni novim, prominentnim estonskim komunistima koji su odrasli u Rusiji (vidi: "Jestonci").
Partija je ponovo razdvojena kao samostalna stranka 1990. godine, nakon što se suverenistička frakcija EKP-a odvojila i formirala zasebnu stranku; preostali estonski komunisti formirali su novu komunističku partiju, a originalna EKP službeno je raspuštena 26. ožujka 1990. godine.
