Miša Pantić

MIŠA PANTIĆ
[[File:[]|frameless|upright=1.0]]
Profesija	lekar
Član KPJ od	1933.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba

dr. Miloš Miša Pantić (1904 — 1942), lekar i učesnik Narodnooslobodilačke borbe.

Biografija

Rođen je 17. aprila 1904. godine u Valjevu. Osnovnu školu i gimnaziju je završio u rodnom mestu, a medicinu je studirao u Beogradu.

Još kao učenik četvrtog razreda valjevske gimnazije, postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije. Za vreme studija na Beogradskom univerzitetu, aktivno je učestvovao u političkom životu studenta. Bio je član Centralnog veća studenata marksista i predsednik Kulturnog studentskog udruženja „Progres“.

Posle diplomiranja na Medicinskom fakultetu u Beogradu otišao je na specijalizaciju u Francusku. Posle povratka u Kraljevinu Jugoslaviju, 1933. godine, počeo je da radi kao lekar u Valjevu. Iste godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije. Radio je na obnovi starih i stvaranju novih organizacija KPJ i SKOJ-a. Takođe je bio aktivan u kulturno-umetničkom društvu „Abrašević“ i URS-ovim sindikatima.

Među narodom u Valjevu i okolini, bio je veoma popularan kao „narodni lekar“, koji nije naplađivao svoje usluge siromašnima. Učestvovao je u organizovanju Narodne čitaonice u Valjevu, osnivanju dečije kolinije za radničku decu na Divčibarama, pokretanju i saradnji u listovima „Glas Valjeva“, „Reč naroda“, stvaranju Narodnog fronta, Stranke radnog naroda i dr. Sarađivao je u časopisima „Stožer“, „Brazda“, „Žena danas“ i dr. Bio je član Mesnog i Okružnog komiteta KPJ za Valjevo, a član Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju, postao je maja 1940. godine. Zbog svoje partijske aktivnosti više puta je hapšen, a neposredno pred izbijanje rata uhapšen je i odveden u logor u Baratovcu, kod Srebrenice.

Odmah po izbijanju Aprilskog rata, 1941. godine, prijavio se kao dobrovoljac u Jugoslovensku kraljevsku vojsku i otišao na front. Posle kapitulkacije i okupacije Kraljevine Jugoslavije, izbegao je zarobljavanje i vratio se u rodno mesto. Odmah po dolasku u Valjevo, aktivno je radio na priprema oružanog ustanka. Zajedno sa učiteljem Čedom Milosavljevićem i španskim borcem Žikicom Jovanovićem Špancem učestvovao je u stvaranju Rađevačke partizanske čete, koja je formirana krajem juna 1941. godine i koja je kasnije ušla u sastav Valjevskog partizanskog odreda.

Zajedno sa Rađevačkom četom učestvovao je 7. jula 1941. godine u Beloj Crkvi, kod Krupnja, u prvoj ustaničkoj akciji u Srbiji. Kao poznati lekar, koji je lečio siromašne, svojim ličnim zalaganjem je uticao na omasovljenje Narodnooslobodilačkog pokreta u Valjevskom kraju i stvaranju prvih Narodnooslobodilačkih odbora. U toku Prve neprijateljske ofanzive, zajedno sa Valjevskim partizanskim odredom, povukao se najpre u Užice, a potom u Sandžak. Poginuo je 2. februara 1942. godine tako što je ubijen metkom u leđa od strane onih koji su da pratili na odlasaku na sastanak KPJ, u blizini sela Ivanja, kod Prijepolja.

Jula 1951. godine, povodom obeležavanja desetogdišnjice Dana ustanka naroda Srbije, u Beloj Crkvi mu je podignut spomenik, rad vajara Stevana Bodnarova. Medicinska škola u Valjevu nosi njegovo ime, Regionalna bolnica u Valjevu i jedna od glavnih ulica u Valjevu.

Literatura

Portal NOB Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi.

• Enciklopedija Jugoslavije (knjiga šesta). „Jugoslovenski leksikografski zavod“, Zagreb 1965. godina.