Branko Kitanović
| Branko Kitanović | |
 Branko Kitanović u poznim godinama | |
| Biografija | |
|---|---|
| Datum rođenja | 18. septembar 1935. |
| Mesto rođenja | Uroševac, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 17. decembar 2011. (76 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Republika Srbija |
| Državljanstvo | Republika Srbija |
| Narodnost | Srbin |
| Veroispovest | ateista |
| Politička partija | Novi komunistički pokret Jugoslavije |
| Supružnik | Tatjana Kitanović |
| Potomstvo | Valentina |
| Profesija | novinar, pisac i prevodilac |
| Mandat(i) | |
| Generalni sekretar Novog komunističkog pokreta Jugoslavije | |
| 1990. — 2011. | |
| Naslednik | Batrić Mijović |
uredi  |
|
Branko Kitanović (Uroševac, 18. septembar 1935 — Beograd, 17. decembar 2011) je bio jugoslovenski književnik, prevodilac i novinar.
Život[uredi | uredi kod]
Rođen je 18. septembra 1935. godine u Uroševcu gde je u to vreme službovao njegov otac. Odrastao je u komunistički orijentisanoj porodici i odmalena je vaspitavan u duhu socijalizma. Kao dete gotovo ceo tok Drugog svetskog rata proveo je u zbegu sa jugoslovenskim partizanima. Njegovi roditelji i gotovo čitava rodbina učestvovali su u Narodnooslobodilačkom ratu Jugoslavije i socijalističkoj revoluciji Jugoslavije. Iako dete i sam Branko je dao doprinos u ratu. Slušajući Radio Moskvu u štabovima partizanskih odreda, kasnije je elokventno i detaljno preprilavao borcima i simpatizerima NOB-a napredovanje jedinica sovjetske Crvene armije u sukobu sa nacistočkom Nemačkom. Upravo u to vreme, Branko je razvio veliku ljubav Sovjetskom Savezu koju nije napustio do poslednjeg dana svog života. Nakon završetka rata Branko završava osnovnu i srednju školu, seli se sa porodicom u Beograd u kome upisuje Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu.
Kao student, u vreme dok je bio potpredsednik Saveza studenata Jugoslavije, 1956. godine uhapšen je sa grupom svojih kolega u Beogradu jer su organizovali odlaske u Dom Sovjetske kulture. Navodni zločin koji su oni počinili bio je gledanje sovjetskih igranih i dokumentarnih filmova koji su se tamo prikazivali. Zbog toga je Branko Kitanović proveo u zatvoru mesec dana.
Tokom 1963. godine Branko Kitanović sa grupom istaknutih pisaca među kojima su bili i Desanka Maksimović, Branko Ćopić i Mihailo Lalić, planira da osnuje nedeljni list Glas Epohe koji bi širio realistički pristup u književnosti. Međutim, uplašen da je reč o „sovjetskoj propagandi“ režim organizuje napad na osnivače lista koje Đuro Pucar u štampi označava kao „ždanovljevce“. Ubrzo posle toga, Branko 1964. godine dobija poziv za vojsku, iako u nju po zakonu kao dete učesnik rata nije treba da ide. Poslednjeg dana vojske hapsi ga vojna policija pod navodnom optužbom za „neprijateljsku propagandu“. Na procesu kao prijatelj Sovjetskog Saveza biva osuđen na tri i po godine zatvora. Tokom perioda SFR Jugoslavije Branko Kitanović postaje istaknuti pisac i prevodilac. Napisao je brojne knjige vezane za istoriju Drugog svetskog rata a pisao je i istorijske romane i naučna dela.
Važi kao autor koji je objavio najviše feljtona u SFR Jugoslaviji. Bio je član Udruženja književnika Jugoslavije i Saveza prevodilaca. Pored toga što piše knjige radi i kao publicista i prevodilac. Ženi se Tatjanom i dobijaju kćerku Valentinu.
Njegova knjiga „Čovek koji je uzdrmao Treći rajh“ u SFR Jugoslaviji doživela je nekoliko izdanja, po njoj je u Čehoslovačkoj snimljen film, a knjiga je izdata i u SSSR-u pod naslovom „Čovek koji nije poznavao strah“.
Branko Kitanović sa grupom istomišljenjika 30. juna 1990. godine u Klubu inženjera i tehničara u Beogradu osniva Novi komunistički pokret Jugoslavije, koji kasnije menja ime u Nova komunistička partija Jugoslavije (NKPJ). Na osnivačkom kongresu Branko biva izabran za generalnog sekretara i tu funkciju je obavljao 21 godinu sve do svoje smrti.
Nosilac je više domaćih i stranih priznanja. Odlikovan je ruskim Ordenom Lenjina, Ordenom Staljina i nizom drugih. Bio je član redakcije časopisa „Marksizam i savremenost“ koji izlazi u Ukrajini.
Na srpski jezik preveo: - Poslednji čovek Atlantide, autor Beljajev Aleksandar Romanovič - Finska narodne bajke - Indonežanske narodne bajke - Brazilske narodne bajke - Uspomene i razmišljanja, autor maršal G. K. Žukova - Sofija Kovaljevskav, autor Voroncova Ljubov - Kako je čovek postao div, autor Iljin M, Segal J. - Sin puka, autor Katajev Valentin Petrovič - Svetlost i senke, autor Rabindranat Tagore - Pad Trećeg rajha, autor , Vasilij Ivanovič Čujkov - Pomorandže iz Maroka, autor Vasilij Pavlovič Aksjonov - Rakete i zaprege, autor Jevgenij Aleksandrovič Jevtušenko - Memoari, autor V. I. Brežnjev - Od Karpata do Jadrana, autor Boris Savovič Dubrovin - Sudar svetova 1-6, autor Aleksandar Borisovič Čakovski - Sibir:roman u dve knjige, autor Georgij Mokejevič Markov - Perestrojka i novo mišljenje za SSSR i ostali svet, autor M. S. Gorbačov - Perestrojka, autor M. S. Gorbačov - U teško vreme, autor Nikolaj Kirilovič Popelj - Lavovi i svinje među nama : basne i smešne priče, autor Fedor Šešun - Tamo daleko, preko reke : jedno sentimentalno putovanje kroz detinjstvo, autor Jurij Korinjec - Uspomene i razmišljanja 1-3, autor maršal G. K. Žukov
Umro je u Beogradu 17. decembra 2011. godine.
Vidi još[uredi | uredi kod]
- Novi komunistički pokret Jugoslavije
- Savez komunističke omladine Jugoslavije 1992. godine
- Komunistička partija Jugoslavije
- Savez komunističke omladine Jugoslavije
Spoljašnje veze[uredi | uredi kod]
- Blic: Umro Branko Kitanović, sekretar Nove komunističke partije Jugoslavije, 20. 12. 2011. (sh)
- Časopis „Marksizam i savremenost“ Arhivirano 2020-10-20 na Wayback Machine-u (ru)
- Časopis „Glasnik SKOJ-a“ broj 19 posvećen Branku Kitanoviću[mrtav link] (sh)
- http://www.sloboda.org.rs/kitanovic.html[mrtav link] Zvanična stranica Udruženja građana "Sloboda", Beograd, 20.12.2011.
| prethodnik ' |
Generalni sekretar Novog komunističkog pokreta Jugoslavije 1990. — 2011. |
sledbenik Batrić Mijović |
