Vreme čuda (film)
| Vreme čuda | |
|---|---|
| Režija | Goran Paskaljević |
| Producent | Goran Paskaljević, Džordž Vajs (koproducent) |
| Scenario | Borislav Pekić, Goran Paskaljević |
| Uloge | Miki Manojlović |
| Muzika | Zoran Simjanović |
| Fotografija | Radoslav Vladić |
| Montaža | Olga Skrigin, Olga Obradov |
| Studio | TRS Singidunum, RTV Beograd, Kanal 4 (Channel Four Television), Metropolitan pikčrs (Metropilitan Pictures) |
| Datum(i) premijere | 18. 12. 1989
|
| Trajanje | 98 min |
| Zemlja | Jugoslavija |
| Jezik | srpskohrvatski |
Vreme čuda je jugoslovenski igrani film iz 1989. godine. Scenario za film su zajedno napisali Borislav Pekić i Goran Paskaljević po motivima Pekićevog istoimenog romana iz 1965.
Film je 1990. bio jugoslovenski kandidat za Oskara, ali se nije nominovao u uži izbor. Iste godine je prikazan na Kanskom festivalu, gdje je Goran Paskaljević dobio nagradu za režiju. Film je 1990. osvojio nagradu kritičara na filmskom festivalu u San Sebastijanu u Španiji.[1]
Dobitnik je treće nagrade za scenario na Festivalu jugoslovenskog filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji 1990.[2] Jugoslaviju je predstavljao i na međunarodnom festivalu „Interfest" u Moskvi 1990, na festivalu u Glazgovu 1990, te na Svjetskom filmskom festivalu u Montrealu 1990.[2]
Originalnu muziku je komponovao Zoran Simjanović. Jedna od glavnih tema je Glamočko kolo (srpska narodna), zatim Pjesma radu (Korkov / Godanov), Internacionala (Gotije / Bogdanović), arija iz opere „Norma“ (Belini) u izvođenju Radmile Bakočević. Jedan od uzvođača je i hor KUD Ivo Lola Ribar iz Beograda kojim je dirigovao Miloje Nikolić, te solistkinja Bojka Đorđević.
Selo Vitanija (po uzoru na selo koje se prema Bibliji nalazi nadomak Jerusalima gde je vaskrsao četvorodnevni Lazar), septembar 1945, Drugi svjetski rat je tek završen. Nova revolucionarna vlast započinje borbu protiv narodnih običaja i vjerovanja te pokreće proces „istjerivanja Boga“. Seoska škola je izgorila u požaru, a vlasti provaljuju u seosku crkvu i istjeruju popa. Jedan revolucionar se penje na crkvu i na krst kači zastavu KPJ. Ostali revolucionari kreče freske na zidovima. Međutim, nakon svakog pokušaja krečenja zidova, freske se čudom vraćaju. Komunisti ovaj čin doživljavaju kao kontrarevolucionarni akt. Ubrzo učitelj umire a u selu se pojavljuje stranac.
Mladić koga niko ne poznaje dodiruje ruke umrlog učitelja na odru, i podiže ga iz mrtvih. Narod počinje da vjeruje da je u njihovo selo stigao Hristos i da čini čuda, a komunisti podizanja iz mrtvih proglašavaju kontrarevulucionarnim činom. Problem komunista sada predstavlja učitelj koji se podigao iz mrtvih, jer revolucija ne vjeruje u čuda. Dolazi do sukoba dvije dogme: primitivnog tumačenja komunizma i hrišćanstva.
| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Predrag Miki Manojlović | Nikodim |
| Dragan Maksimović | Lazar |
| Mirjana Karanović | Marta |
| Danilo Bata Stojković | Jovan |
| Svetozar Cvetković | mladić |
| Mirjana Joković | Marija |
| Ljuba Tadić | pop Luka |
| Slobodan Ninković | Ozren |
| Dušan Janićijević | hromac |
| Stojan Aranđelović | slepac |
| Ljiljana Jovanović | Mihajlova žena |
| Neda Arnerić | popadija |
| Radmila Savićević | starica |
| Stojan Dečermić | sudija |
| Dragomir Felba | Mihajlo |
| Milan Pleština | Mihajlov sin |
| Olivera Viktorović | Stanija |
| Tanja Maskareli Ostojić | majka |
| Miroslav Mlinar | |
| Cana Savić | |
| Milan Vračar | |
| Željko Lončar | |
| Željko Pavličić | |
| Miroslav Alavanja | |
| Vuki | pas |
- ↑ „Paskaljević dobitnik nagrade „Sergej Bondarčuk“” (sr). Radio-televizija Srbije. 26. 5. 2011.. Pristupljeno 21. 9. 2011.
- ↑ 2,0 2,1 „Borislav Pekić 1930 — 1992 (Izložba povodom 80 godišnjice rođenja)” (sr). Opština Vračar (Beograd). april 2010.. Arhivirano iz originala na datum 2012-03-16. Pristupljeno 21. 9. 2011.
- Vreme čuda na sajtu IMDb