Vidinska Bugarska
| Vidinsko carstvo bug. Видинско царство Vidinska Bugarska | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| Geografija | |||||||
| Kontinent | Evropa | ||||||
| Regija | Balkan | ||||||
| Glavni grad | Vidin | ||||||
| Društvo | |||||||
| Zvanični jezici | bugarski | ||||||
| Religija | pravoslavlje | ||||||
| Vladavina | |||||||
| Osnivanje | 1356. | ||||||
| Prestanak | 1396. | ||||||
| Događaji | |||||||
| Prethodnici i naslednici | |||||||
| Prethodile su: | Nasledile su: | ||||||
|
| ||||||
| Portal:Bugarska | |||||||
.png)
.svg)
Vidinska Bugarska ili Vidinsko carstvo (bug. Видинско царство) je država nastala raspadom Drugog bugarskog carstva posle smrti Jovana Aleksandra (1331—1371) i obuhvatala je severozapad današnje Bugarske sa sedištem u Vidinu. Osnovao ju je sam Aleksandar 1356. godine kao zasebnu državu unutar bugarskog carstva koju je poverio na upravu svom sinu Jovanu Stracimiru (1356—1397). Kralj Mađarske Lajoš I (1342—1382) je 1365. godine opseo Vidin i posle jednomesečne opsade zauzeo grad, zarobivši Stracimira i srušivši Vidinsku Bugarsku. Međutim Jovan Aleksandar je već 1369. godine povratio Vidin vrativši svog sina na vlast, ali je Stracimir morao da prizna vazalne obaveze prema Lajošu I čiji je bio zarobljenik. Dve godine kasnije Aleksandar je umro, a Drugo bugarsko carstvo se i de fakto raspalo na tri samostalna dela:
- Vidinsku Bugarsku sa prestonicom u Vidinu kojom je vladao Jovan Stracimir
- Trnovsku Bugarsku sa prestonicom u Trnovu, kojom je vladao Jovan Šišman (1371—1395)
- Dobrudžu sa prestonicom u Karvuni, kojom je vladao Dobrotica (1347—1386)
Srpska katastrofa na Marici i napredovanje Osmanlija na Balkanskom poluostrvu doveli su Vidinsku Bugarsku 1388. godine u vazalan odnos sa Otomanskom imperijom, a posle Kosovskog boja (1389), sloma Trnovske Bugarske (1395) i pogubljenja Stracimirovog polubrata i osmanlijskog vazala u Nikopolju Šišmana postalo je jasno da će se Bajazit I (1389—1402) uskoro obračunati i sa samim Stracimirom i njegovom državom. Zbog toga se on upustio u pregovore sa hrišćanskim vladarima o zajedničkoj akciji, prevashodno sa Žigmundom Luksemburškim (1387—1437) i kada je 1396. godine pokrenut krstaški pohod protiv Osmanlija, Stracimir i Vidinska Bugarska su mu se pridružili. Sam pohod je dobro otpočeo za hrišćane koji su prodrli do Nikopolja, ali su tu do nogu potučeni u tzv. Nikopoljskoj bici. Bajazit se posle toga uputio ka Vidinu i krajem 1397. godine došao je pred grad i pozvao Stracimira da se preda, što je on i učinio, posle čega je sproveden u Prusu/Bursu u kojoj je uskoro i umro. Predajom Vidina je prestala da postoji bugarska država u srednjem veku, iako je Stracimirov sin Konstantin vladao nekim delovima nekadašnje države svoga oca sve do 1422. godine kao vazal Osmanskog carstva, ali se njegova oblast ne smatra nastavljačem Vidinske Bugarske ili Drugog bugarskog carstva.
- Šišman I, knez (1280 — 1308), osnivač dinastije Šišmanovića
- Mihajlo I, knez (1308—1323), sin kneza Šišmana, krunisan za bugarski car kao Mihajlo III Šišman i napustio Vidina
- Belaur, knez (1323—1337), brat kneza Mihajla I
- Mihajlo II, knez (1337—1356), sin kneza Mihajla I
- Šišman II, knez (1356), sin kneza Mihajla I
- Stracimir, car (1356—1365), sin cara bugarske Jovana Aleksandra
Mađarske vladavine (1365—1369)
- Stracimir (druga vlada), car (1369—1396) (od 1393. godine kao titularni car Bugarske)
- Konstantin, car (1396—1418), sin cara Stracimira
Otomanske vladavine (1418—1454)
- Fružin, knez (1454—1460), sin cara bugarske Jovana Šišmana (kao vazal Otomanske imperije)
- Stojan, knez (1460—1480), sin kneza Fružina (kao vazal Otomanske imperije)
- Mihajlo III, knez (1480—1492), sin kneza Stojana (kao vazal Otomanske imperije)