Stigand
Stigand | |
---|---|
nadbiskup Canterburyja | |
Dijeceza/eparhija | Biskupija Canterbury |
Stolovanje završilo | 11. april 1070 |
Prethodnik | Robert od Jumiègesa |
Nasljednik | Lanfranc |
Ostale funkcije | biskup Elmhama biskup Winchestera |
Redovi | |
Konsekracija | 1043 |
Lični detalji | |
Ime po rođenju | Stigand |
Smrt | 22. februar 1072 |
Sahranjen | Old Minster, Westminster |
Stigand (? - 1072) bio je engleski katolički svećenik i velikodostojnik, poznat kao posljednji anglosaksonski nadbiskup Canterburyja, gdje je služio od 1052. do 1070.
Datum njegovog rođenja nije poznat, ali se u historijskim izvorima prvi put pojavljuje 1020. kao jedan od kapelana i savjetnika dansko-engleskog kralja Knuta Velikog. Kasnije je služio kao savjetnik njegovih nasljednicima Haroldu Brzonogom i Hartaknutu. Kada je na englesko prijestolje stupio Edward Ispovjednik, Stigand je postao i njegov savjetnik, a vjerojatno i prva ličnost državne uprave. Edward ga je godine 1043. proglasio za biskupa Elmhama, a 1047. za biskupa Winchestera. Kada je pet godina kasnije imenovan za nadbiskupa Canterburyja, zadržao je svoju biskupiju Winchester. Pape u Rimu su to držali kršenjem kanonskog prava, te su Nikola II i Aleksandar II zbog toga ekskomunicirali. Usprkos toga je Stigand ostao na svom položaju, i prema navodima monastičkih suvremenika, zbog sklonosti iznuđivanju jedan od najbogatijih ličnosti Engleske - od njega su veće bogatstvo imali tek kralj i Harold Godwinson. Za vrijeme normanske invazije 1066. je podržavao Harold Godwinsona, a nakon Hastingsa Edgara Athelinga prije nego što je priznao normanskog vođu Williama za legitimnog monarha te bio prisutan na njegovoj krunidbi za kralja Engleske u decembru iste godine. Usprkos toga je brzo izgubio Williamovu naklonost, a na poticaj papskih legata je 1070. održan sinod na kome je smijenjen i uhapšen; William je na njegovo mjesto postavio italijanskog pravnika Lanfranca. Stigand je dvije godine kasnije umro u zatvoru.
- Barlow, Frank (1958). „Two Notes: Cnut's Second Pilgrimage and Queen Emma's Disgrace in 1043”. The English Historical Review 73 (289): 649–656. DOI:10.1093/ehr/LXXIII.289.649.
- John, Eric (1979). „Edward the Confessor and the Norman Succession”. The English Historical Review 96 (371): 241–267. DOI:10.1093/ehr/XCIV.CCCLXXI.241.
Rimokatoličke crkvene titule | ||
---|---|---|
Prethodi: Ælfric III |
biskup Elmhama svrgnut 1043 |
Slijedi: Grimketel |
Prethodi: Grimketel |
biskup Elmhama vraćen 1044–1047 |
Slijedi: Æthelmær |
Prethodi: Ælfwine od Winchestera |
biskup Winchestera 1047–1070 |
Slijedi: Walkelin |
Prethodi: Robert of Jumièges |
nadbiskup Canterburyja 1052–1070 |
Slijedi: Lanfranc |