Seli (pleme)
| Seli sēļi | |
|---|---|
 | |
Seli (latvijski: Sēļi, litvanski: Sėliai od livonskog Sälli= Gorštaci) bilo je jedno od baltskih plemena[1], koje se za Livonskog križarskog rata opiralo nasilnom pokrštavanju i okupaciji od strane njemačkih i viteških redova.
Seli su živjeli u kraju zvanom Selija, koji se prostirao po današnjoj jugoistočnoj Latviji i sjeveroistočnoj Litvaniji.
Seli se prvi put spominju u 13. vijeku u Kronici Henrika od Livonije i Livonskoj rimovanoj kronici. Spominju se i na kopijama karata Klaudija Ptolomeja iz 12-13. vijeka, ali kako se radi o kopijama nije baš sigurno da se doista radi o njima.[2]
Zna se da su u 13. vijeku imali oko 30 gradina i prijestolnicu u utvrdi Sēlpils[2], koju je Livonsko bratstvo mača zauzelo 1208.[3]
Seli i njihov jezik egzistirali su otprilike do 15. vijeka, kad su se asimilirali sa drugim srodnim plemenima[2], i tako pomogli etnogenezi današnjih Latvijaca i Litvanaca.[1]
- sēļi (lt)