Muslimanska osvajanja – razlika između verzija
Nema sažetka izmjene |
|||
| Red 5: | Red 5: | ||
Carstvo stvoreno muslimanskim osvajanjima se raspalo kada je zbačena dinastija Omajada, i na mjesto kalifa došla [[Abasidi|Abasida]], čiju su vlast, pak preživjeli Umajadi uspješno osporili osnovavši suparničku državu poznatu kao [[Kordovski Kalifat]]. Tada su prestala muslimanska osvajanja u užem/tradicionalnom smislu riječi, iako su kasnije stvorene muslimanske države nastavile u sljedećim vijekovima pripajati teritorije ne-muslimanskih država i tako širiti islam, pri čemu se posebno istaklo [[Osmansko Carstvo]] na zapadu i [[Mogulsko Carstvo]] na istoku. |
Carstvo stvoreno muslimanskim osvajanjima se raspalo kada je zbačena dinastija Omajada, i na mjesto kalifa došla [[Abasidi|Abasida]], čiju su vlast, pak preživjeli Umajadi uspješno osporili osnovavši suparničku državu poznatu kao [[Kordovski Kalifat]]. Tada su prestala muslimanska osvajanja u užem/tradicionalnom smislu riječi, iako su kasnije stvorene muslimanske države nastavile u sljedećim vijekovima pripajati teritorije ne-muslimanskih država i tako širiti islam, pri čemu se posebno istaklo [[Osmansko Carstvo]] na zapadu i [[Mogulsko Carstvo]] na istoku. |
||
== |
== Hronologija == |
||
| ⚫ | |||
ubrzo po smrti proroka Muhameda [[632]]. godine, arapska armija hitro osvaja Egipat, kao i veliki deo ostatka Rimskog carstva na istoku Afrike. Hrišćani su ih ispočetka prihvatili, verujući da će njihova vladavina biti bolja od carigradske.<ref>Kembridžova ilustrovana istorija religije (str. 240-241), Stylos, Novi Sad, 2006. ISBN 86-7473-281-X</ref> |
|||
{{proširiti}} |
|||
== Izvori == |
== Izvori == |
||
{{reflist}} |
{{reflist}} |
||
== Vidi također == |
|||
| ⚫ | |||
== Eksterni linkovi == |
== Eksterni linkovi == |
||
Verzija na datum 29 mart 2013 u 22:08
Muslimanska osvajanja (arapski: الغزوات, al-Ġazawāt or الفتوحات الإسلامية, al-Fatūḥāt al-Islāmiyya) također poznata i kao Islamska osvajanja ili Arapska osvajanja,[1] je naziv koji u svom tradicionalnom smislu podrazumijevaju niz oružanih sukoba, odnosno osvajačkih pohoda koje je arapska muslimanska država, kasnije poznata kao Kalifat, poduzela od svog nastanka 620-ih do oko 750. godine, a koji su rezultirali osvajanjem cijelog Bliskog Istoka, Sjeverne Afrike, te dijelova Centralne i južne Azije, odnosno Kavkaza i južne Evrope. Muslimanska osvajanja su za posljedicu imala naglo širenje islama i njegovo pretvaranje u jednu od najvećih svjetskih religija, odnosno širenje arapskog jezika, pisma i kulture te stvaranje jednog od najvećih carstava u historiji svijeta, od koga je stvoren današnji islamski svijet. Muslimanska osvajanja se obično dijele na ona za života proroka Muhameda (do 632), koja su uključivala Arabijski poluotok; ona za vrijeme prva četiri kalifa, odnosno Rašidunskog Kalifata (632 - 661) kada su osvojeni Levant, Perzija, Egipat, Armenija i Cipar; te osvajanja za vrijeme Umajadskog Kalifata kada su osvojene Sjeverna Afrika, najveći dio Iberijskog poluotoka, današnjeg Afganistana i Pakistana, te dijelovi Kavkaza i Centralne Azije.
Carstvo stvoreno muslimanskim osvajanjima se raspalo kada je zbačena dinastija Omajada, i na mjesto kalifa došla Abasida, čiju su vlast, pak preživjeli Umajadi uspješno osporili osnovavši suparničku državu poznatu kao Kordovski Kalifat. Tada su prestala muslimanska osvajanja u užem/tradicionalnom smislu riječi, iako su kasnije stvorene muslimanske države nastavile u sljedećim vijekovima pripajati teritorije ne-muslimanskih država i tako širiti islam, pri čemu se posebno istaklo Osmansko Carstvo na zapadu i Mogulsko Carstvo na istoku.
Hronologija
ubrzo po smrti proroka Muhameda 632. godine, arapska armija hitro osvaja Egipat, kao i veliki deo ostatka Rimskog carstva na istoku Afrike. Hrišćani su ih ispočetka prihvatili, verujući da će njihova vladavina biti bolja od carigradske.[2]
|
Izvori
- ↑ Martin Sicker (2000), The Islamic World in Ascendancy: From the Arab Conquests to the Siege of Vienna, 'Praeger.
- ↑ Kembridžova ilustrovana istorija religije (str. 240-241), Stylos, Novi Sad, 2006. ISBN 86-7473-281-X