Nacionalna klasa
| Nacionalna klasa do 785 ccm | |
|---|---|
 | |
| Režija | Goran Marković |
| Produkcija | Milan Žmukić |
| Scenario | Goran Marković |
| Uloge | Dragan Nikolić Bogdan Diklić Rade Marković Olivera Marković Rade Marković Vojislav Brajović |
| Muzika | Zoran Simjanović |
| Premijera | 9. 1. 1979
|
| Jezik | srpskohrvatski |
| Trajanje | 105 min[1] |
| Država |  SFR Jugoslavija |
| Kompanija | |
| Studio | Centar film |
| Tehnička ekipa | |
| Fotografija | Miodrag Mirić |
| Montaža | Vuksan Lukovac |
Nacionalna klasa (pun naziv: Nacionalna klasa do 785 ccm)[2] je kultna jugoslovenska komedija iz 1979. godine u režiji Gorana Markovića.[3]
Mladić iz beogradskog predgrađa, Flojd, automobilski trkač u nacionalnoj klasi, u skladu sa svojom strašću, važi i kao veliki ljubavnik. Ali nije u skladu sa njegovim ambicijama da i dalje vozi u nacionalnoj klasi. Da bi prešao u višu klasu, mora da pobedi na važnoj trci, a da bi u tome uspeo mora da odloži služenje vojnog roka. Za to mu služi Mile, bubrežni bolesnik, koji umesto njega ide na preglede. Međutim, to ne uspeva, kao što ne uspeva ni izbegavanje braka sa „službenom“ devojkom Šiljom, koja je zatrudnela. Na kraju, on gubi trku, gubi slobodu, ali dobija prijatelja - na ispraćaj u vojsku dolazi mu samo Mile.[4]
- Dragan Nikolić: Branimir Mitrović „Floyd“
- Gorica Popović: Vukosava Lazarević „Šilja“
- Bogdan Diklić: Mile
- Vojislav Brajović: Papi
- Bora Todorović: Žika „Žilijen“
- Aleksandar Berček: Miki „Bunjuel“
- Maja Lalević: Senka
- Irfan Mensur: Simke Di Džej
- Milivoje Mića Tomić: Strahinja Mitrović, Flojdov otac
- Olivera Marković: Smilja Mitrović, Flojdova majka
- Rade Marković: čika Moma Lazarević, Šiljin otac
- Ana Krasojević: tetka Milica Lazarević, Šiljina majka
- Danilo Bata Stojković: drug Čabor
- Dragomir Felba: čika Rade
- Rahela Ferari: tetka Nata
- Jelica Sretenović: Jasna (Surovi Pank)
- Alenka Ranchich: Emilija Tsukon
- Slobodan Aligrudić: Vidoje
- Toni Laurencich: Slavoljub Dušanović „Slave“
- Gordana Stojanović: Slavica (Surovi Pank)
- Predrag Milinković: Đole, prodavac u radnji auto-delova
- Dragan Kresoja: kupac u radnji auto-delova
- Đorđe Nenadović: „Ragacioni“
- Ljubomir Ćipranić: procenitelj štete
- Branimir Petrić Džo: starter trke
- Dušan Tešić Meca: komentator trke
Film je sniman tokom proleća i leta 1978. godine u Beogradu. Bio je to prvi scenario u filmskoj karijeri Gorana Markovića. U stvarnom životu nije bilo Flojda, ali je postojao Foyt. To je bio nadimak reditelja Branka Baletića, najboljeg prijatelja Gorana Markovića, koji je i sam učestvovao na relijima pre snimanja filma. Kroz njegov lik oslikana je sudbina generacije kojoj obojica pripadaju. Kako bi postigao autentičnost i kredibilitet u trkačkom okruženju, film je aktivno uključio istaknute ličnosti iz sveta trka.
Dušan Tešić, novinar, koji je dugi niz godina bio hroničar onoga što se dešavalo na trkačkim stazama, ali i oko staza, imao je dvostruku ulogu. Prva je bila da evociranjem uspomena na razne trkačke anegdote pomogne u pisanju scenarija, a druga da, kao i na pravim trkama, u filmu igra spikera, koji na kraju filma saopštava da glavni junak, ipak, nije šampion.
Kolika je pažnja na snimanju poklonjena tome da trkački doživljaji budu verno opisani, svedoči i to što su doajeni trkačkog sporta, Branimir Perić Džo i Marjan Kulundžić, bili angažovani kao savetnici režisera. Kulundžić se posebno starao da izrazi u žargonu, kao što je „đunta sa sitnim nutom“ i slično, budu autentični, i da se Bora Todorović, u ulozi Flojdovog mehaničara, u odgovarajućim scenama uvek dohvati alata koji se zaista koristi za popravku „fiće“.
Njegova uloga startera trke u filmu pamti se po surovoj odluci: „Trka se poništava“. Interesantno je da uopšte nije bilo predviđeno da se Džo okuša kao glumac. Trebalo je da glumi Đorđe Nenadović, ali slučaj je hteo da on zakasni na snimanje baš kada je ta scena bila na redu. Tada se Goran Marković iznervirao i rekao Periću: „Ti si pravi starter, ti ćeš da glumiš“. To se dogodilo u najuzbudljivijim trenucima snimanja filmske trke, na auto-kros stazi pored stare ciglane na Zvezdari, specijalno konstruisanoj za potrebe filma. Sada se na tom mestu nalazi „Naučno tehnički park Beograd“.
Po ugledu na velike svetske filmske hitove ovog žanra, gde se takođe kao vozači pojavljuju poznati asovi, važan detalj za ukupan imidž filma sastojao se u tome da glavnog junaka dublira glavni automobilista tog vremena. Flojda je u trkačkim scenama dublirao Pavle Komnenović, najtrofejniji srpski automobilski as. On je u to vreme već vozio formulu, pa je akterima za snimanje pozajmio i svoju opremu, atraktivnu kacigu, vatrostalne rukavice i dva zaštitna kombinezona koje, u to vreme ostali trkači nisu imali. Komnenović je dublirao i Flojdovog najljućeg rivala koji u jednom trenutku sleće sa staze. Pošto je rival bio bolje opremljen od Flojda, imao je i lepša kola. Njegov auto je bio pozajmljen od poznatog hokejaša Partizana, Bojana Bertuša, a Komnenovićeva uloga bila je ne samo da atraktivno vozi, nego i da atraktivno sleti sa staze u okolnu njivu, ali tako da ne napravi štetu na jednom od najlepših, „fića“ pripremljenih za sezonu stvarnih trka u Nacionalnoj klasi koja je tih dana trebalo da počne.
U čuvenoj sceni tuče u filmu učestvovao je još jedan: srpskog auto-moto sporta, Momir Filipović, koji je Crvenoj zvezdi doneo prvu titulu prvaka na kružnim trkama.
Osim trke na sjajno improvizovanoj stazi, koja je delo scenografa Miljena Kljakovića, uzbudljive scene iz vožnje postoje u filmu još u dva navrata. Oba puta za volanom je bio drugi dubler Dragana Nikolića, Milorad Jakšić Fanđo. Jakšić je bio idealan spoj trkačkog i glumačkog sveta, jer je kao poznati snimatelj, i sam vozio trke. On se nalazio za volanom BMW-a, koji se okreće „pod ručnom“ za 180 stepeni da bi izbegao Flojdovog „fiću“ u poznatoj sceni ispred Šumatovca, ali vozi i Fiat 132 koji Flojd pozajmljuje od oca svoje devojke, da bi impresionirao svoju drugu devojku.
Muzičko izdanje sa devet pesama izašlo je 1979. godine, sa najavom za izlazak filma. Album je izdat u obliku LP ploče, a izdavač je bio PGP-RTB.[5] Muziku je komponovao Zoran Simjanović, tekstove pesama je napisala Marina Tucaković, a od pevača se pojavljuju Dado Topić, Slađana Milošević, Laboratorija zvuka, Oliver Mandić, Oliver Dragojević i Zumreta Midžić-Zuzi.
Lista pesama:[6]
- A1. Floyd – Dado Topić
- A2. Imam sve – Slađana Milošević
- A3. Zašto – instrumental
- A4. Mirišem – Laboratorija Zvuka
- B1. Nacionalna klasa – instrumental
- B2. Cvećke i zloćke – Oliver Mandić
- B3. Zašto – Oliver Dragojević
- B4. Hoby – Zumreta Midžić-Zuzi
- B5. Floyd – instrumental
- Filmski festival u Puli (1979) – Zlatna arena za najbolju glavnu žensku ulogu (Gorica Popović)[7]
- Filmski susreti u Nišu (1979) – Nagrada Car Konstantin za najbolju mušku ulogu (Dragan Nikolić)[8]
Jugoslovenska kinoteka je, u skladu sa svojim ovlašćenjima na osnovu Zakona o kulturnim dobrima, 28. decembra 2016. godine proglasila sto srpskih igranih filmova (1911-1999) za kulturno dobro od velikog značaja. Na toj listi se nalazi i Nacionalna klasa.[9]
- ↑ Goulding, Daniel J. (2002). Liberated Cinema: The Yugoslav Experience, 1945-2001. Indiana University Press. str. 266. ISBN 978-0-25321-582-6.
- ↑ Živković, Marko (2011). Serbian Dreambook: National Imaginary in the Time of Milošević. Indiana University Press. str. 299. ISBN 978-0-25322-306-7.
- ↑ Schneider, Steven Jay (2007). 501 Movie Directors. ABC Books. str. 498. ISBN 978-0-73332-052-1.
- ↑ „Nacionalna klasa”.
- ↑ Various - Originalna Muzika Iz Filma Nacionalna Klasa (Do 785 CCM), 1979, pristupljeno 2023-09-11
- ↑ „Images for Various - Originalna Muzika Iz Filma Nacionalna Klasa (Do 785 CCM)”. www.discogs.com. Pristupljeno 2023-09-11.
- ↑ National Class Category Up to 785 Ccm (1979) - Awards - IMDb.
- ↑ „Nagrade”. 2016-03-17. Arhivirano iz originala na datum 2016-03-17. Pristupljeno 2023-09-11.
- ↑ „Сто српских играних филмова (1911-1999) проглашених за културно добро од великог значаја”. www.kinoteka.org.rs. Pristupljeno 2023-09-11.
- Nacionalna klasa na sajtu IMDb