Milan Kerac
Milan Kerac (Novi Sad, 30. maj 1914 — Novi Sad, 1980) bio je jugoslovenski i srpski slikar i grafičar.
Biografija[uredi | uredi kod]
Osnovnu i srednju školu završio je u Novom Sadu, a slikanjem se počeo baviti za vreme Drugog svetskog rata, zajedno s Boškom Petrovićem, Radmilom Graovac, Jovanom Soldatovićem, Stevanom Maksimovićem, Ivankom Acin i Božidarom Vučkovićem. Tada je radio uglavnom portrete, pejsaže i mrtvu prirodu u ulju, kao i akvarele na platnu i kartonu. Godine 1945. je primljen na Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu, gdje je tri godine bio student Nedeljka Gvozdenovića i jednu godinu kod Marka Čelebonovića. Nakon završetka studija, 1949. godine se vraća sa suprugom Ankicom Oprešnik u Novi Sad, gde se zapošljava kao nastavnik likovnog vaspitanja u srednjoj školi, da bi nakon pet godina napustio pedagoški poziv i postao slobodni umetnik. Član Udruženja likovnih umetnika Vojvodine postaje 1950. godine, a 1951. član Udruženja likovnih umetnika Srbije (ULUS), a iste godine priređuje prvu samostalnu izložbu u Novom Sadu. Usporedo sa slikarstvom, bavi se i grafikom, na poticaj profesora Mihajla Petrova i supruge Ankice Oprešnik.
Nakon osnivanja likovne kolonije u Senti, bavi se i grafikom, a nakon boravka u likovnoj koloniji u Bačkoj Topoli usvaja svoj stil slikanja sa motivima rustične Vojvodine, i u svojim pejzažima prikazuje vojvođanske ravnice, koje se spajaju sa nebom, a na njegovim slikama se pojavljuju volovi, najčešće prikazuju glave u gornjem delu, kao i prikazi vojvođanskih sela, koji su uklopljeni u slike volovskih glava odozdo i odozgo, i dominiraju ekspresionistički prikazi sa zelenom, crvenom, žutom, oker i crnom bojom. Početkom 1950-ih crtao je pejzaže iz Viteza u tušu, grafike sa portretima bosanskih seljaka, kao i crteže starog dela Travnika i Jajca. Godine 1955. posetio je Austriju, gde se upoznao sa radom Međunarodne letnje akademije slikara Oskara Kokoške u Salcburgu kada nastaju crteži u tušu sa pejzažima Graca. Tokom samostalne izložbe u Ljubljani 1957. upoznaje holandskog slikara i grafičara Tona Vegnera sa kojim će sarađivati i zajedno izlagati narednih godina u Holandiji i Jugoslaviji. Nakon što su mu otkupljene grafike sa izložbe „Moderna jugoslovenska grafika” u Lionu, proveo je mesec dana u Parizu te godine. Na poziv izdavača 1962. ilustrovao je knjigu „Elegija napisana na seoskom groblju“ Tomasa Greja[1] i knjiga sa esejem "Natur!: ein Fragment" , koja se pripisuje Geteu.[2]
Nagrade[uredi | uredi kod]
- Oktobarska nagrada grada Novog Sada 1968.
Nasleđe[uredi | uredi kod]
Od 2019. godine u Novom Sadu postoji ulica s njegovim imenom, koja se nalazi između Ulice Živojina Ćuluma i Gazimestanske ulice.[3]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ „An elegy written in a country churchyard” (de). Mindelheim. Pristupljeno 26. 3. 2022.
- ↑ „Natur! : ein Fragment” (de). Mindelheim. Pristupljeno 26. 3. 2022.
- ↑ „Rešenje o davanju naziva ulici u Novom Sadu (Ulica Milana Kerca)”. 2019.. Pristupljeno 18. 3. 2022.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Ivanović, Ljiljana (1975.). Milan Kerac. Novi Sad: Galerija savremene likovne umetnosti Novi Sad.
- Jović, Đorđe (1980.). Milan Kerac grafike. Novi Sad: Savremena galerija Ečka - Zrenjanin, Ankica Oprešnik.