Manon Lescaut (Puccini)
Za ostale upotrebe, v. Manon Lescaut (razvrstavanje).
| Manon Lescaut | |
|---|---|
 Poštanska razglednica kojom se obilježava premijera. | |
| Opće informacije | |
| Muzika | Giacomo Puccini |
| Libreto | Giuseppe Giacosa, Luigi Illica, Ruggero Leoncavallo, Domenico Oliva, Marco Praga, Giacomo Puccini, Giulio Ricordi |
| Predložak | Manon Lescaut; autor: abbé Prévost |
| Jezik | italijanski |
| Žanr | opera |
| Činovi | 4 |
| Informacije o premijeri | |
| Premijera | 1. februar 1893 Teatro Regio, Torino |
| Lica | |
| |
Manon Lesko (Manon Lescaut) je opera (dramma lirico= u četiri čina za koju je muziku komponovao Đakoma Pučinija, premijerno izvedena 1893. Predstavlja treću po redu i najpopularniju od svih opera temeljenih na istoimenom romanu Antoana Fransoa Prevosta.
Libreto[uredi | uredi kod]
Ruđero Leonkavalo (Ruggiero Leoncavallo), Marko Praga (Marco Praga), Domeniko Oliva (Domenico Oliva), Luiđi Ilika (Luigi Illica), Đuzepe Đakoza (Giuseppe Giacosa) i Đulio Rikordi (Giulio Ricordi) prema romanu „Priča o vitezu de Grijeu i Manon Lesko” (L’historie du chevailer des Grieux et de Manon Lescaut) Antoana-Fransoa Prevosta (Antoine-François Prévost).
Praizvedba[uredi | uredi kod]
1. februar 1893., Torino u Teatro Regio.
Likovi i uloge[uredi | uredi kod]
| Manon Lesko (Manon Lescaut) | sopran | |
| Lesko (Lescaut) | njen brat, narednik kraljevske Garde | bariton |
| vitez de Grije (Le Chevalier des Grieux) | tenor | |
| Žeron de Ravoar (Geronte de Ravoir) | glavni kraljevski rizničar | bas |
| Edmondo (Edmondo) | student | tenor |
| Krčmar | bas | |
| Pevačica | mecosopran | |
| Učitelj igranja | tenor | |
| Gradski osvetljivač | tenor | |
| Narednik kraljevskih strelaca | bas | |
| Kapetan broda | bas | |
| Vlasuljar | nema uloga |
devojke, građani, narod, studenti, muzičari, gospoda, sveštenici, dvorske dame, strelci, mornari, pomorci (hor)
Mesto i vreme[uredi | uredi kod]
Francuska i Severna Amerika, druga polovina XVIII veka.
Sadržaj[uredi | uredi kod]
I čin[uredi | uredi kod]
Na trgu ispred krčme u Amjenu, velika grupa ljudi, uključujući i de Grijea, čeka putničku kočiju. Među putnicima je i glavni rizničar Žeron, narednik Lesko i njegova sestra Manon. Muškarci uđu u krčmu, dok Manon ostaje napolju. De Grije se na prvi pogled zaljubi u nju. U razgovoru mu saopštava da prema očevim željama je obavezna da ode u samostan. Dolazi Edmondo, prijatelj de Grijea, i govori mu da Žeron planira da otme Manon. De Grije joj izjavljuje ljubav i poziva je da zajedno odbegnu. Dok studenti zadržavaju Leskoa i Žerona klađenjem, zaljubljeni par beži u Žeronovoj kočiji.
II čin[uredi | uredi kod]
Manon živi u Žeronovoj kući u Parizu, nakon što je napustila de Grijea kada mu je nestalo novaca. Umara je veličanstvenost zdanja i ponovo žudi za de Grijeovom ljubavi. Od brata saznaje da je on još voli, i uz Leskoovu pomoć se oni sastaju u istoj kući, ali ih Žeron iznenadi. De Grije požuruje Manon da pobegnu. Dok ona skuplja svoj nakit, straža i Žeron upadnu u sobu. On optužuje Manon za krađu i ona biva uhapšena i osuđena na progonstvo.
III čin[uredi | uredi kod]
De Grije pokušava da je spase potkupljujući stražu, ali bezuspešno: Manon mora brodom otići u Ameriku. Oni se opraštaju i narednik bukvalno mora da otrgne Manon iz zagrljaja; kapetan broda dozvoljava da de Grije ode sa njom.
IV čin[uredi | uredi kod]
Želja Manon za luksuzom primorava de Grijea na krađu u Nju Orleansu i oni beže iz grada. U pustinji, Manon pada od umora. De Grije zalud traži vodu i ona, poslednjim dahom ga uveravajući u svoju ljubav, umire na njegovim rukama.
Poznate muzičke numere[uredi | uredi kod]
- Donna non vidi mai simile a questa! (Ženu još ne videh takvu) – de Grijeov solilokvijum (I čin)
- In quelle trine morbide (Među ovim zidovima) – arija Manon (II čin)
- Sola, perduta, abbandonata (Sama, zaboravljena, napuštena) – arija Manon (IV čin)
