Živa(I) sulfat
(Preusmjereno sa stranice MINVSWONZWKMDC-UHFFFAOYSA-L)
| Živa(I) sulfat | |||
|---|---|---|---|
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | Živin sulfat | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 7783-36-0 
| ||
| PubChem[1][2] | 24545 | ||
| EINECS broj | |||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | Hg2SO4 | ||
| Molarna masa | 497,24 g/mol | ||
| Agregatno stanje | belo-žuti kristali | ||
| Gustina | 7,56 g/cm3 | ||
| Rastvorljivost u vodi | 0,051 g/100 mL (25 °C) 0,09 g/100 mL (100 °C) | ||
| Rastvorljivost | rastvoran u razblaženoj azotnoj kiselini | ||
| Struktura | |||
| Geometrija molekula | monoklinična | ||
| Termohemija | |||
| Standardna entalpija stvaranja jedinjenja ΔfH |
-743,1 kJ·mol-1 | ||
| Standardna molarna entropija S |
200,7 J·mol-1·K-1 | ||
| Specifični toplotni kapacitet, C | 132 J·mol-1·K-1[3] | ||
| Srodna jedinjenja | |||
| Drugi anjoni | Živa(I) fluorid Živa(I) hlorid Živa(I) bromid Živa(I) jodid | ||
| Drugi katjoni | Živa(II) sulfat Kadmijum sulfat Talijum(I) sulfat | ||
|
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
| Infobox references | |||
Živa(I) sulfat (merkuro sulfat) je hemijsko jedinjenje Hg2SO4.[4]
Priprema[uredi | uredi kod]
Živa(I) sulfat se može proizvesti reakcijom živa(I) nitrata sa izvorom sulfatnih jona[5]:
- Hg2(NO3)2 + SO42- → Hg2SO4 + 2 NO3-
Ona se takođe može pripremiti reagovanjem viška žive sa koncentrovanom sumpornom kiselinom[5]:
- 2 Hg + 2 H2SO4 → Hg2SO4 + 2 H2O + SO2
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Lide, David R. (1998), Handbook of Chemistry and Physics (87 izd.), Boca Raton, FL: CRC Press, pp. 5-19, ISBN 978-0-8493-0594-8
- ↑ Intermediate Inorganic Chemistry by J. W. Mellor, published by Longmans, Green and Company, London, 1941, page 388
- ↑ 5,0 5,1 Sneed, Mayce Cannon (1958). Comprehensive Inorganic Chemistry: Zinc, cadmium, and mercury, by H. M. Cyr and the editors. Scandium, yttrium, and the lanthanide series, by T. D. O'Brien and the editors. Van Nostrand.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Sneed, Mayce Cannon (1958). Comprehensive Inorganic Chemistry: Zinc, cadmium, and mercury, by H. M. Cyr and the editors. Scandium, yttrium, and the lanthanide series, by T. D. O'Brien and the editors. Van Nostrand.
