Kobalt(II) hlorid
| Kobaltohlorid | |||
|---|---|---|---|
_chloride.jpg)
| |||
-chloride-hexahydrate-sample.jpg)
| |||
-chloride-3D-balls.png)
| |||
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | Kobalto-hlorid | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 7646-79-9  , 16544-92-6 (dihydrate) 7791-13-1 (hexahydrate) | ||
| PubChem[1][2] | 3032536 | ||
| ChemSpider[3] | 22708
| ||
| UNII | EVS87XF13W
| ||
| EINECS broj | |||
| UN broj | 3288 | ||
| ChEBI | 35696 | ||
| RTECS registarski broj toksičnosti | GF9800000 | ||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | CoCl2 | ||
| Molarna masa | Anhydrous 129.84 g/mol
Hexahydrate 237.93 g/mol | ||
| Agregatno stanje | videti tekst | ||
| Gustina | 3.356 g/cm³, osnovno | ||
| Tačka topljenja |
735 °C | ||
| Tačka ključanja |
1049 °C (1322 K) | ||
| Rastvorljivost u vodi | 45 g/100 ml (7 °C) 53 g/100ml (20 °C) | ||
| Struktura | |||
| Kristalna rešetka/struktura | CdCl2 struktura | ||
| Geometrija molekula | Oktaedar | ||
| Opasnost | |||
| EU-klasifikacija | Toksičan (T) Kancerogen Štetan po životnu sredinu (N) | ||
| R-oznake | R49, R22, R42/43, R50/53 | ||
| S-oznake | S2, S22, S53, S45, S60, S61 | ||
| Tačka paljenja | nije zapaljiv | ||
| Srodna jedinjenja | |||
| Drugi anjoni | Kobalt(II) fluorid Kobalt(II) bromid Kobalt(II) jodid Kobalt(II) oksid | ||
| Drugi katjoni | Rodijum(III) hlorid Iridijum(III) hlorid | ||
|
| |||
| Infobox references | |||
Kobaltohlorid je neorgansko hemijsko jedinjenje hemijske formule CoCl2.
Dobijanje[uredi | uredi kod]
Kada se na oksid ili karbonat kobalta deluje hlorovodoničnom kiselinom, prvo će kristalisati heksahidrat, koji sa povećanjem temperature postaje monohidrat (oko 100 °C), a potom i anhidrovana so (oko 120 °C).[4]
Svojstva[uredi | uredi kod]
Heksahidrat se javlja u vidu rubin-crvenih monokliničnih kristala, dok je anhidrovani hlorid zatvorenoplav, ali daje ružičaste rastvore u hladnoj vodi. Zagrevanjem, na oko 50 °C ti rastvori postaju plavi. Pretpostavka je da ružičasti rastvori sadrže razne hidratisane jone, dok plavi sadrže kompleksne jone.[4]
Upotreba[uredi | uredi kod]
Ružičasti rastvor se koristi kao „nevidljivo mastilo“. Kada se njime piše po hartiji nije vidljiv, ali postaje ukoliko se hartija zagreva i tada daje plavu boju. Hlađenjem na vlažnom vazduhu, boja iščezava.[4]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Parkes, G. D. & Fil, D. 1973. Melorova moderna neorganska hemija. Naučna knjiga. Beograd.
