Kaja, ubit ću te!
| Kaja, ubit ću te! | |
|---|---|
 scena iz filma | |
| Režija | Vatroslav Mimica |
| Producent | Jadran film |
| Scenario | Vatroslav Mimica Kruno Quien prema romanu Kruna Quiena |
| Uloge | Zaim Muzaferija Uglješa Kojadinović Antun Nalis Jolanda Đačić Izet Hajdarhodžić Husein Čokić |
| Muzika | arhivska |
| Fotografija | Frano Vodopivec |
| Montaža | Katja Majer |
| Trajanje | 87 min. |
| Zemlja |  SFR Jugoslavija |
| Jezik | srpskohrvatski |
| Kaja, ubit ću te! na Internet Movie Database | |
Kaja, ubit ću te! hrvatsko/jugoslavenski je art film iz 1967. koji je režirao Vatroslav Mimica.[1] Zbog svoje nadrealne atmosfere i rascjepkane priče bez prave linearne radnje, koja alegorično govori o iracionalnoj pojavi zla, "Kaja" se može karakterizirati kao eksperimentalni art film, te je stoga pri premijeri podijelio kritiku, no danas se smatra jednim od klasika hrvatske kinematografije.
Trogir. Ubojstva nije bilo preko 100 godina. Gradić i njegovi miještani uživaju u miru. Zidine neke kuće se sruše, neki čovjek pleše i dere se. Ribe i morski konjici plivaju po moru, djeca se igraju ali se odjednom posvađaju. More se uzbrka, dolazi nevrijeme. Skupina mladića, među kojima je i Piero Coto, postavljaju sovu i čekaju da ona odleti, ali ona se ne pomakne.
Na tržnici se prodaje meso i sprema zaklati životinja dok prolaznik padne u nesvijest. Javljaju se talijanski okupatori i grad se podijeli na njihove poklonike i protivnike, većinom u obliku proletarijata. Piero Coto se odlučio za Talijane, šikanira gradskoh Patricija i s kolegama uništava kulturne spomenike. Na kraju ubiju Kaju, vlasnika dućana.
- Zaim Muzaferija - Kajo Sicilijani
- Uglješa Kojadinović - Piero Coto
- Antun Nalis - Tonko
- Jolanda Đačić - Mare Karantanova
- Izet Hajdarhodžić - Ugo Bala
- Boris Dvornik
Filmski leksikon navodi sljedeće o filmu:
- "Kaja, ubit ću te! smatra se Mimičinim najuspjelijim filmom, te jednim od najboljih hrvatskih filmova uopće. U osnovi lišen fabule, filmski motiv provale iracionalnog zla u pitomu mediteranskom ambijentu uobličuje i usložnjava narativnom fragmentarnošću, vizualnom sugestivnošću slika nerijetko iznimne ljepote, prepletanjem prirodnog i civilizacijskog te spregom poetskih, nadrealističkih i grotesknih prizora. Ocjenjivan i kao spoj etnografskih i kulturoloških komponenti s elementima horora, a uz autorov komentar o čovjekovoj prirodi (zlo postupno stječe prevlast nad zbiljom), u cjelini se odupire žanrovskim klasifikacijama te predstavlja vrhunski prilog hrvatske kinematografije tendencijama eurorpskog modernističkog filma, u kojemu zaplet i lik nisu ključne odrednice filmskih prizora, već to postaje sama vizualnost odnosno dočaravanje ugođaja. U tom smislu donekle i hermetičan za širu publiku, film je popraćen negodovanjem na festivalu u Puli."[2]
- ↑ „Hrvatski filmski arhiv: Popis hrvatskih dugometražnih filmova 1944. - 2006.”. Arhivirano iz originala na datum 2011-01-05. Pristupljeno 2015-02-21.
- ↑ „Kaja, ubit ću te!”. Filmski leksikon. 2003.
- Kaja, ubit ću te! na sajtu IMDb
- "Kaja, Ubit ću te!" Arhivirano 2011-06-07 na Wayback Machine-u na Film.hr