Gran Roque
Gran Roque
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 11°57′N 66°40′W / 11.950°N 66.667°W | |
| Država |  Venecuela
|
| Savezni teritoriji | Otočni teritorij Francisco de Miranda |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Stella Lugo |
| Površina | |
| - Ukupna | 1.7 km² |
| Stanovništvo | |
| - Grad | 1000[1] |
| Vremenska zona | VST (UTC-4:30) |
| Karta | |
.svg)  Gran Roque Pozicija Gran Roque u Venezueli | |
Gran Roque je koraljni otok na jugoistoku Karipskog mora i istoimeno naselje od 1000 stanovnika.[1]
Većina stanovnika su Indijanci koji su došli sa Margaritinog otoka u zadnjih 80 godina.[1]
Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
Gran Roque je najveći otok Arhipelaga Roques[2], ima formu pravokutnog trokuta sa najvišim dijelom na sjeverozapadu, dug je 3.15 km u smjeru jugoistok-sjeverozapad a maksimalno širok 990 metara (sjeveroistok-jugozapad).[1] Jedino naselje Gran Roque leži na sjeveru[2], iako malo ono je administrativni centar Saveznih teritorija Venecuale i administrativne jedinice Otočni teritorij Francisco de Miranda.
U njemu se nalaze sve važne službe i institucije od škole, crkve do policije i nacionalne garde. Tu se nalazi i većina pansiona[1] i mali aerodrom (IATA: LRV, ICAO: SVRS) sa linijama prema Caracasu, koji je udaljen nekih 180 km južnije.
Temperatura[uredi | uredi kod]
Temperatura varira od ugodnih 26,0 °C u martu do 28,10 °C u septembru, pa je godišnji prosjek 27,0 °C, pa se može reći da su najtopliji mjeseci august i septembar a najhladniji decembar, januar, februar i mart.[1]
Historija[uredi | uredi kod]
Malo se zna o životu na otoku i arhipelagu prije dolaska prvih evropskih moreplovaca, koji su ih otkrili, međutim tek je 1589. tadašnji guverner Provincije Venezuele naredio formalno preuzimanje arhipelaga u ime kolonije. Ali je malo toga napravljeno osim što su na plažama postavljeni križevi i održane mise.
Zbog tog zanemarivanja otoke Roquesa jedini su povremeno posjećivali lovci na bisere i pirati. Kako prvi nisu pronašli bisere, otoci su postali savršeno utočište za pirate, koji su njihove plaže koristili za remont svojih brodova. Iako je to paradoksalno najbolji opis o krajoliku i fauni dao je engleski pirat iz 17. vijeka William Dampier.[3]
Svjetionik je podignut je između 1870. - 1880. i radio je do sredine 1950-ih.[4]
Zbog svega tog ni Gran Roque nije imao neko stalno ribarsko naselje. Prvi trajni objekt svjetionik podignut je između 1870. - 1880. i radio je do sredine 1950-ih.[4] Ispočetka je radio na karbid, a njegovo svijetlo se vidjelo do 56 km. Taj kameni objekt danas je u lošem stanju i traži restauraciju.[5]
Današnji Gran Roque je popularna turistička destinacija, zbog idealne klime i lijepih pješčanih plaža.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 „Isla Gran Roque” (španjolski). Ecured. Pristupljeno 26. 01. 2018.
- ↑ 2,0 2,1 „Gran Roque” (španjolski). Venezuela Tuya. Pristupljeno 26. 01. 2018.
- ↑ „Los Roques In The Colonial Time” (engleski). Los Roques. Arhivirano iz originala na datum 2020-09-19. Pristupljeno 26. 01. 2018.
- ↑ 4,0 4,1 „Gran Roque "Territorio Insular de Francisco de Miranda" The Main Island” (engleski). Los Roques. Arhivirano iz originala na datum 2016-11-04. Pristupljeno 26. 01. 2018. Greška u referenci: Nevaljana oznaka
<ref>; naziv "maro" je zadan više puta s različitim sadržajem - ↑ „Los Roques Modern History” (engleski). Los Roques. Arhivirano iz originala na datum 2018-01-30. Pristupljeno 26. 01. 2018.
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Gran Roque (es)