Prijeđi na sadržaj

Gran Roque

Izvor: Wikipedija
Gran Roque
Pogled na otok i aerodrom
Pogled na otok i aerodrom
Pogled na otok i aerodrom
Koordinate: 11°57′N 66°40′W / 11.950°N 66.667°W / 11.950; -66.667
Država  Venecuela
Savezni teritoriji Otočni teritorij Francisco de Miranda
Vlast
 - Gradonačelnik Stella Lugo
Površina
 - Ukupna 1.7 km²
Stanovništvo
 - Grad 1000[1]
Vremenska zona VST (UTC-4:30)
Karta
Gran Roque na mapi Venecuele
Gran Roque
Gran Roque
Pozicija Gran Roque u Venezueli

Gran Roque je koraljni otok na jugoistoku Karipskog mora i istoimeno naselje od 1000 stanovnika.[1]

Većina stanovnika su Indijanci koji su došli sa Margaritinog otoka u zadnjih 80 godina.[1]

Geografske karakteristike

[uredi | uredi kod]

Gran Roque je najveći otok Arhipelaga Roques[2], ima formu pravokutnog trokuta sa najvišim dijelom na sjeverozapadu, dug je 3.15 km u smjeru jugoistok-sjeverozapad a maksimalno širok 990 metara (sjeveroistok-jugozapad).[1] Jedino naselje Gran Roque leži na sjeveru[2], iako malo ono je administrativni centar Saveznih teritorija Venecuale i administrativne jedinice Otočni teritorij Francisco de Miranda.

U njemu se nalaze sve važne službe i institucije od škole, crkve do policije i nacionalne garde. Tu se nalazi i većina pansiona[1] i mali aerodrom (IATA: LRV, ICAO: SVRS) sa linijama prema Caracasu, koji je udaljen nekih 180 km južnije.

Pogled na jedino naselje

Temperatura

[uredi | uredi kod]

Temperatura varira od ugodnih 26,0 °C u martu do 28,10 °C u septembru, pa je godišnji prosjek 27,0 °C, pa se može reći da su najtopliji mjeseci august i septembar a najhladniji decembar, januar, februar i mart.[1]

Historija

[uredi | uredi kod]

Malo se zna o životu na otoku i arhipelagu prije dolaska prvih evropskih moreplovaca, koji su ih otkrili, međutim tek je 1589. tadašnji guverner Provincije Venezuele naredio formalno preuzimanje arhipelaga u ime kolonije. Ali je malo toga napravljeno osim što su na plažama postavljeni križevi i održane mise.

Zbog tog zanemarivanja otoke Roquesa jedini su povremeno posjećivali lovci na bisere i pirati. Kako prvi nisu pronašli bisere, otoci su postali savršeno utočište za pirate, koji su njihove plaže koristili za remont svojih brodova. Iako je to paradoksalno najbolji opis o krajoliku i fauni dao je engleski pirat iz 17. vijeka William Dampier.[3]

Svjetionik je podignut je između 1870. - 1880. i radio je do sredine 1950-ih.[4]

Zbog svega tog ni Gran Roque nije imao neko stalno ribarsko naselje. Prvi trajni objekt svjetionik podignut je između 1870. - 1880. i radio je do sredine 1950-ih.[4] Ispočetka je radio na karbid, a njegovo svijetlo se vidjelo do 56 km. Taj kameni objekt danas je u lošem stanju i traži restauraciju.[5]

Današnji Gran Roque je popularna turistička destinacija, zbog idealne klime i lijepih pješčanih plaža.

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Isla Gran Roque (španjolski). Ecured. Pristupljeno 26. 01. 2018. 
  2. 2,0 2,1 Gran Roque (španjolski). Venezuela Tuya. Pristupljeno 26. 01. 2018. 
  3. Los Roques In The Colonial Time (engleski). Los Roques. Arhivirano iz originala na datum 2020-09-19. Pristupljeno 26. 01. 2018. 
  4. 4,0 4,1 Gran Roque "Territorio Insular de Francisco de Miranda" The Main Island (engleski). Los Roques. Arhivirano iz originala na datum 2016-11-04. Pristupljeno 26. 01. 2018.  Greška u referenci: Nevaljana oznaka <ref>; naziv "maro" je zadan više puta s različitim sadržajem
  5. Los Roques Modern History (engleski). Los Roques. Arhivirano iz originala na datum 2018-01-30. Pristupljeno 26. 01. 2018. 

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]