Devínska tvrđava

Devínska tvrđava ili Djevinski zamak (slov. Devínsky hrad, hrad Devín, mađ. Dévény, nem. Theben) je jedna od najstarijih tvrđava u Slovačkoj i predstavlja jedan od tri velika zamka Nitranske kneževine (uz Nitru i Bratislavu). Nalazi se u selu (naselju) Devínu, koje se nalazi u Bratislavi. Utvrda je smeštena na visokoj steni (212 m nmv.) iznad ušća Morave u Dunav i poseduje jednu od najboljih strategijskih položaja u tom delu Evrope jer su se iz nje mogli kontrolisati važni trgovački putevi, kao i deo Ćilibarskog puta. Danas je mahom u ruševinama, ali njegova spektakularna lokacija i izgled i dalje ostavljaju ljude bez daha. Neki njeni delovi su obnovljeni, a u njenom sklopu se danas nalazi muzej.

Istorija tvrđave

Odlična strateška pozicija Devinske tvrđave korišćena je još u neolitu za ljudsko naselje koje je tokom bronzanog i gvozdenog doba utvrđeno, posle čega su prvo Kelti, a potom i Rimljani na njemu podizali svoje utvrde. U sklopu rimske tvrđave podignuta je i crkva koja se smatra najstarijom hrišćanskom bogomoljom severno od Dunava.

Sloveni (Slovaci) su svoje utvrđenje podigli u VIII veku, mada ima pretpostavki da je upravo Devinski zamak (ili možda Bratislavski zamak) bio sedište Samove države. Najstariji pomen Devina u istorijskim izvorima (u obliku Dowina) datiran je u 864. godinu kada je Ludvig Bavarski ((817) 843-876) u njemu opseo velikomoravskog kneza Rastislava (846-870). Tokom Rastislavove vladavine u tvrđavi je podignuta crkva u jasnom vizantijskom stilu za šta su sigurno zaslužna solunska braća koja su tokom njegove vladavine počeli sa širenjem hrišćanstva među tamošnjim Slovenima. Freskopis u njoj su izveli italijanski majstori.

Zamak je u XIII veku dodatno utvrđen da bi zaštitio zapadnu granicu kraljevine Mađarske, a u XV veku je u njemu podignut dvorac. Poslednje utvrđivanje je izvršeno tokom Otomanske najezde.

Tvrđavu je 1809. godine razorio Napoleon i ona je od tada napuštena i prepuštena zubu vremena.

Simbolika Devinskog grada

Devinski zamak je od početka slovačkog nacionalnog buđenja u XIX veku bio jedan od nacionalnih simbola, ali je istovremeno predstavljao i svojevrstan simbol za Mađare koji su Devin smatrali zapadnom granicom svojih zemalja.

Tvrđava je bila i glavna tema nekoliko pesama, među kojima je i „Gog i Magog“ mađarskog pesnika Endrea Adija.