Abul-Hasan Amiri
| Abu al-Hassan al-Amiri أبو الحسن العامري | |
|---|---|
| Zlatno doba islama | |
| persijska filozofija | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | oko 912/913. Horasan |
| Smrt | 6. 1. 992. Nišapur |
| Filozofija | |
| Škola/Tradicija | Islamska filozofija |
| Glavni interesi | Metafizika •Teologija •Epistemologija •Nauka |
| Inspiracija | |
Abdul-Hasan Amiri je rođen 912. a umro 992. godine, bio je jedan od Farabijevih savremenika.
Život i dela[uredi | uredi kod]
Abul-Hasan Amiri je islamski filozof iz tog perioda čiji je najveći broj spisa do danas očuvan. Bibliografi prenose da je Amiri napisao oko 25 naslova, od kojih je šest dostupno i danas. Iako nam se Amirijeva dela nalaze nadohvat ruke, nažalost, mi ne posedujemo detaljne informacije o njegovom životu, kao što je slučaj sa mnogim drugim filozofima iz ovog perioda.[1]
Amiri je sebe smatrao Kindijevim sledbenikom, što se da zaključiti ne samo čitanjem njegovih tekstova u kojima on blagonaklono piše o Kindiju i o njegovom učeniku, odnosno o svom učitelju Balhiju, nego i s obzirom na njegov poseban pristup naučnoj oblasti kojom se bavio. Amiri je vrlo često pisao kako se filozofska istraživanja podudaraju sa teološkim mišljenjima i kako te dve škole, to jest filozofska i teološka škola, mogu međusobno da se upotpunjuju na putu saznavanja istine.[1]
Izvori[uredi | uredi kod]
Literatura[uredi | uredi kod]
- Halilović Tehran, Halilović Seid, Halilović Muamer (2014). Kratka istorija islamske filozofije . Centar za religijske nauke „Kom”. Beograd. str. 43.
