219. pne.
Godina 219. pne. bila je godina predjulijanskog rimskog kalendara. U rimskoj državi bila je poznata kao Godina konzulstva Paula i Salinatora (ili, rjeđe, godina 535. Ab urbe condita). Oznaka 219. pne. za ovu godinu se koristila od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini postala glavna metoda u zapadnoj Evropi sa označavanje godina.
| Gregorijanski | 219. pne. |
| Olimpijada | 140:1.–140:2. |
| Ab urbe condita | 535. |
| Seleukidski | 93–94. |
| Islamski | 866–865. BH |
| Hebrejski | 3542–3543. |
| Bizantski | 5290–5291. |
| Koptski | -502–-501. |
| Iranski | -840–-839. BP |
| Hindu kalendari | |
| • Vikram Samvat | -162–-161. |
| • Shaka Samvat | 141–142. |
| • Kali Yuga | 2883–2884. |
| Kineski | 2418–2419. |
| Holocenski kalendar | 9782. |
| Podrobnije: Kalendarska era | |
- Kartaginski vojskovođa i upravitelj Španije Hanibal pokreće opsadu Sagunta, nezavisnog iberskog grada južno od rijeke Ebro.[1] Iako je ranijim rimsko-kartaginskim sporazumom 226. pne. Ebro postao granicom između rimske i kartaginske sfere uticaja, Rimljani smatraju kako se to ne odnosi na Sagunt, s kojim su prethodno bili sklopili ugovor o "prijateljstvu". Opsada traje sedam mjeseci i tokom nje je Hanibal ranjen. U međuvremenu Rimljani šalju delegaciju u Kartaginu u kojoj napad na Sagunt opisuju kao objavu rata i traže da im se Hanibal izruči kao zločinac.
- Nakon što je ugušio pobune na istoku i konsolidirao svoj položaj, seleukidski kralj Antioh III Veliki koristi izdaju jednog od vodećih egipatskih komandanata kako bi pokrenuo dugo odgađani pohod protiv egipatskih posjeda u Siriji. Time započinje četvrti sirijski rat. Seleukidske snage prodiru na jug i osvajaju važne luke kao što su Seleukija Pijerija, Tir i Ptolemaida. Egipćani ih ne mogu zaustaviti, ali Sosibije, glavni ministar na dvoru egipatskog kralja Ptolemeja IV, započinje pregovore kako bi pokušao dobiti na vremenu, organizirati obranu Egipta i stvoriti novu vojsku od dotada neobučenih egipatskih domorodaca.
- Rimske snage napreduju sjevernom obalom Jadranskog mora uspostavljajući rimsku vlast sve do granica Istre, pokorivši sve narode koji žive istočno od njihovih saveznika Veneta. Tako je, s izuzetkom Ligurije i gornjeg toka Poa, cijela Italija južno od Alpa pala pod rimsku vlast.
- Drugi ilirski rat: Rimski konzul Lucije Emilije Paul je poslan preko Jadranskog mora kako bi suzbio ponovno razbuktalu iluirsku pirateriju. Čuvši za rimske namjere, ilirski vođa Demetrije Hvaranin, naređuje pogubljenje svih ilirskih poglavica koji su se zalagali s mir s Rimljanima, povlači flotu iz grčkih voda, utvrđuje Dimale i odlazi braniti svoje glavno uporište Faros. Emilije Paul nakon sedam dana opsade osvaja Dimale na juriš, a potom se iskrcava na Hvaru gdje Ilirima nanosi odlučujući poraz. Demetrije bježi u Makedoniju gdje će postati savjetnik na dvoru kralja Filipa V.
- Bivši kralj Sparte Kleomen III bježi iz kućnog pritvora u Aleksandriji i pokušava podići narodni ustanak protiv kralja Ptolemeja IV. Nakon što njegov pokušaj nije uspio, izvršava samoubistvo.
- Kineski car Qin Shi Huang naređuje svojim generalima da osvoje teritorije današnjih provincija Guangdong i Guangxi.
- Kretski grad Kydonia se priključuje Etolskom savezu.[2]
- Kleomen III, spartanski kralj od 235. pne. do 222. pne., koji je reformirao spartansku državu i bez uspjeha se borio protiv Ahajskog saveza.
- ↑ Gavin De Beer, Hannibal: Challenging Rome's Supremacy, 1969, Viking Press, 319 pages
- ↑ C. Michael Hogan, Cydonia, The Modern Antiquarian, January 23, 2008