The Kremlin Letter
| The Kremlin Letter | |
|---|---|
 | |
| Režija | John Huston |
| Producent | Carter DeHaven Sam Wiesenthal |
| Scenario | John Huston Gladys Hill |
| Predložak | The Kremlin Letter; autor: Noel Behn |
| Uloge | Bibi Andersson Richard Boone Nigel Green Dean Jagger Patrick O'Neal George Sanders Max von Sydow Orson Welles |
| Muzika | Robert Jackson Drasnin |
| Fotografija | Edward Scaife |
| Montaža | Russell Lloyd |
| Distribucija | 20th Century Fox |
| Datum(i) premijere | 1. 2. 1970
|
| Trajanje | 121 min. (116, 118 i 123 min. u posebnim verzijama) |
| Zemlja |  Sjedinjene Države |
| Jezik | engleski ruski |
| Budžet | 6,095.000 $[1] |
The Kremlin Letter (sh. Kremaljsko pismo) je američki špijunski film snimljen u režiji Johna Hustona i premijerno prikazan početkom 1970. godine. Predstavlja adaptaciju istoimenog romana Noela Behna, pri čemu je zaplet djelomično bio inspiriran i tada aktualnim sovjetsko-kineskim raskolom koji je u to vrijeme nakratko dobio i oružanu komponentu i prijetio eskalacijom u nuklearni rat. Nominalni protagonist, čiji lik tumači Patrick O'Neal, je obavještajni oficir američke mornaricekoga, zahvaljujući fotografskom pamćenju i tečnom govorenju ruskog, američke vlasti regrutiraju u malu, ali elitnu grupu obavještajaca koja ide u Moskvu obaviti delikatan zadatak pronalaženja kompromitirajućeg pisma kojim su se SAD ponudile za pomoć Sovjetima u napadu na kineska nuklearna postrojenja. Radnja prikazuje kako se grupa prilikom izvođenja misije suočava sa šefom sovjetske kontrašpijunaže (čiji lik tumači Max von Sydow, ali i sa sumnjama da se među njenim vlastitim redovima nalaze izdajnici.
The Kremlin Letter je velikim dijelom sniman na lokacijama u Helsinkiju, koji je zahvaljujući lokalnoj arhitekturi, mogao relativno dobro "glumiti" Moskvu i druge sovjetske gradove tada uslijed Hladnog rata nedostupne zapadnim filmašima. Nakon premijere nije imao nekog naročitog komercijalnog uspjeha, a i kritike su uglavnom bile mlake, zamjerajući Hustonu previše kompliciran zaplet vezan uz mnoštvo likova i publici teško razumljive diplomatske i špijunske intrige. Kasniji kritičari su, pak, cijenili izuzetan realizam, bilo da je riječ o prikazu korupcije i crne burze kao dijela sovjetske svakodnevnice, bilo nimalo sentimentalnog ili patriotskog tretmana obavještajne djelatnosti u potpunoj opreci sa filmovima o Jamesu Bondu. The Kremlin Letter je, koristeći labavljanje dotadašnjih cenzorskih standarda i homoseksualnost učinio važnim dijelom zapleta, prije svega kroz prikaz obavještajnih službi koji se koriste homoseksualnim agentima kao vrijednim resursom za prikupljanje podataka. Dio kritičara je izuzetno mračan ton, koji posebno dolazi do izražaja u završnoj sceni filma, potakao da The Kremlin Letter usporede sa film noirima, uključujući i Hustonov dvije decenije stariji klasik Džungla na asfaltu.
Uloge[uredi | uredi kod]
- Bibi Andersson ... Erika
- Richard Boone ... Ward/Robert Stuydevant
- Nigel Green ... Lord Ashley's Whore/Janis
- Dean Jagger ... Highwayman
- Lila Kedrova ... Sophie
- Micheál MacLíammóir ... Sweet Alice
- Patrick O'Neal ... Charles Rone/"Yorgi"
- Barbara Parkins ... B.A.
- Ronald Radd ... Kapetan Potkin
- George Sanders ... Warlock
- Raf Vallone ... Puppet Maker
- Max von Sydow ... Pukovnik Kosnov
- Orson Welles ... Bresnavitch
- Anthony Chinn ... Kitai
- Sandor Elès (naveden kao Sandor Eles) ... Por. Grodin
- Niall MacGinnis ... Erector Set
- Steve Zacharias ... Dittomachine
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Solomon, Aubrey. Twentieth Century Fox: A Corporate and Financial History (The Scarecrow Filmmakers Series). Lanham, Maryland: Scarecrow Press, 1989. ISBN 978-0-8108-4244-1. p256