Ludwig (film)
| Ludwig | |
|---|---|
 | |
| Režija | Luchino Visconti |
| Producent | Ugo Santalucia Dieter Geißler |
| Scenario | Luchino Visconti Enrico Medioli Suso Cecchi D’Amico |
| Uloge | |
| Muzika | Jacques Offenbach, Robert Schumann, Richard Wagner |
| Fotografija | Armando Nannuzzi |
| Montaža | Ruggero Mastroianni |
| Studio | Mega Film Romana Cinetel Paris, Divina Film München |
| Datum(i) premijere | 18. 1. 1973 (Bonn)
|
| Trajanje | 185 min. (njemačka kino-verzija)[1] 235 min. (integralna verzija) |
| Zemlja |  Italija Francuska Zapadna Njemačka |
| Jezik | italijanski |
| Budžet | 12 mil. DM[1] |
Ludwig je italijansko-zapadnonjemačko-francuski biografski film snimljen u režiji Luchina Viscontija i premijerno prikazan 1973. godine. Protagonist, koga tumači austrijski glumac Helmut Berger, je Ludwig II, kralj Bavarske. Radnja počinje 1864. u vrijeme kada mladi Ludwig dolazi na prijestolje i prikazuje, kako se tokom godina, zbog svojeglavosti, nesklonosti modernom svijetu, ali i homoseksualizma, otuđuje od svoje porodice i vlade dok istovremeno gradi vlastiti svijet mašte kroz raskošne dvorce, a što sve kulminira 1886. godine kada bude proglašen duševno bolesnim nedugo prije nego što će umrijeti u nikad razjašnjenim okolnostima.
Visconti je, prema vlastitim riječima, oduvijek bio fasciniran Ludwigom, u kome je vidio "posljednjeg apsolutističkog vladara" kao i posljednjeg vladara kome je umjetnost bila važnija od stvarnog života. Za Viscontija je projekt imao i dodatnu dimenziju, s obzirom da je bio homoseksualac, kao i Ludwig, ali i njegov glavni glumac Berger, sa kojim je imao dugogodišnju ljubavnu vezu. Ludwig je bio snimljen u vrijeme kada je Visconti uživao ugled jednog od velikana evropske kinematografije, te je film bio jedan od skupljih i ambicioznijih ostvarenja svog vremena. Osim rimskih studija Cinecitta, korištene su autentične lokacije u Bavarskoj, uključujući znameniti Ludwigov dvorac Neuschwanstein. U filmu je austrijska glumica Romy Schneider nakon deceniju i pol ponovila ulogu austrijske carice Elizabete ("Sissi"), istu onu zahvaljujući kojoj je postala zvijezda, ali koju je mrzila zbog "zašećerenosti"; Ludwig joj trebala biti prilika da taj lik prikaže u daleko mračnijem tonu i u skladu sa historijskim činjenicama. Prilikom snimanja je Viscontija, međutim, pogodio moždani udar; iako se od njega djelomično oporavio i nastavio režirati, njegovo zdravstveno stanje je značajno uticalo na cjelokupnu produkciju.
Visconti je tako zbog bolesti bio prisiljen popustiti pritisku producenata i odustati od originalne zamisli da Ludwig bude 4-satni film koji će se prikazivati u dva dijela. Umjesto toga je na svečanoj premijeri prikazana skraćena verzija od 3 sata, koju su kritičari kasnije loše ocijenili. I ta skraćena verzija je, pak, postala predmetom žestokih napada od konzervativnog dijela bavarske javnosti, uključujući vladajuću stranku CSU i njenog uticajnog vođu Franz-Josefa Straussa. Pod njihovim pritiskom je lokalni distributer izbacio dodatnih 55 minuta, odnosno sve scene u kojima se prikazivala Ludwigova homoseksualnost. Tu odluku, koju je Frankfuter Rundschau nazvao "najgorim barbarizmom u historiji filma", Visconti je kasnije bez uspjeha pokušao osporiti na sudu.[2] Integralna verzija je, pak, 1980. godine, bila rekonstruirana za prikazivanje na programu RAI-ja te prikazana na venecijanskoj Mostri. U Jugoslaviji je sredinom bila prikazana u obliku višedijelne televizijske miniserije na programu JRT-a.
Uloge[uredi | uredi kod]
- Helmut Berger ... Ludwig II Bavarski
- Trevor Howard ... Richard Wagner
- Silvana Mangano ... Cosima von Bülow
- Gert Fröbe ... Pater Hoffmann
- Romy Schneider ... Carica Elisabeth od Austrije
- Helmut Griem ... Grof Dürckheim
- Izabella Teleżyńska ... Kraljica majka Marie od Pruske
- Umberto Orsini ... Grof von Holstein
- John Moulder-Brown ... Princ Otto
- Sonia Petrovna ... Princeza Sophie
- Folker Bohnet ... Josef Kainz
- Heinz Moog ... Profesor Gudden
- Adriana Asti ... Lila von Buliowski
- Marc Porel ... Richard Hornig
- Nora Ricci ... Grofica Ida Ferenczy
- Mark Burns ... Hans von Bülow
- Maurizio Bonuglia ... Mayer
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 Filmkritik: Zungen und so weiter in Der Spiegel, Ausgabe 4/1973
- ↑ Ludwig II Arhivirano 2009-08-04 na Wayback Machine-u auf Arte.tv vom 29. August 2008
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Ludwig na sajtu IMDb
- Ludwig II. na filmportal.de (de)