Katedralne radionice
|
Katedralne radionice | |
|---|---|
 Nematerijalna svjetska baština
| |
| |
 Austrija Švicarska Njemačka Francuska Norveška
| |
| Regija: | Evropa |
| Godina upisa: | 2020. |
| ID: | 01558 |
| Ugroženost: | |
| Poveznica: | UNESCO |
Katedralne radionice ili Bauhuten, bave se razvojem zanatskih vještina potrebnih za očuvanje, održavanje i popravku katedrala. Nastale su u srednjovekovnoj Evropi, u periodu 12-13 vijeka, na gradilištima gotičkih katedrala. Vremenom su prerasle u nadregionalnu mrežu koja se prostirala širom Evrope. Njemački izraz Bauhüttenwesen odnosio se kako na organizaciju mreže radionica koje se bavi izgradnjom ili restauracijom zgrada, tako i na samu radionicu, kao mjesto rada.
Danas se ovakva udruženja radionica osnivaju širom Evrope, a djelatnost im je raširena na sve istorijske zgrade. Bave se raznim zanatima i blisko sarađuju. Kroz obuku novih zanatlija čuvaju se tradicionalni običaji i rituali ovih profesija, kao i bogatstvo znanja koje se prenosi generacijama, usmeno i pismeno. Najveća im je prednost što restauratorske radove neprestano izvodi isti tim, koji ima blisku vezu sa zgradom koju održava i poznaje njene osjetljive tačke. Ove multidisciplinarne radionice zapošljavaju veliki broj ljudi, od šegrta do majstora i arhitekata. Prema specijalnostima dijele se na:
- Kamenorezačke
- Zidarske
- Kovačke
- Gipsarske
- Radionice vitraža
- Stolarske
- Dokumentovanje i istraživanje[1]
Nematerijalna kulturna baština[uredi | uredi kod]
Katedralne radionice su na UNESCO-voj Reprezentativnoj listi nematerijalnog svjetskog naslijeđa čovječanstva kao zajednički element nematerijalnog kulturnog naslijeđa u Austriji, Švicarskoj, Njemačkoj, Francuskoj i Norveškoj. Odluku o upisu donio je Međuvladin komitet za očuvanje nematerijalnog kulturnog naslijeđa na zasjedanju koje je održano 2020. u Parizu. Nominacija je obuhvatala 18 konkretnih konstrukcija u tim zemljama.[2]
