Dulcin
| Dulcin | |||
|---|---|---|---|
| |||
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | Sakrol; Valzin | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 150-69-6 
| ||
| PubChem[1][2] | 9013 | ||
| UNII | 8U78KF577Z
| ||
| KEGG[3] | |||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | C9H12N2O2 | ||
| Molarna masa | 180,20 g/mol | ||
|
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
| Infobox references | |||
Dulcin je veštački zaslađivač koji je oko 250 puta slađi od šećera. Ovo jedinjenje je otkrio Džozef Berlinerbau 1884.[4] Dulcin je ušao u masovnu proizvodnju sedam godina kasnije. Uprkos činjenice da je otkriven samo pet godina nakon saharina, ovo jedinjenje nije doživelo komercijalni uspeh saharina. Dulcin je bio važan zaslađivač tokom ranog 20. veka i ima prednost nad saharinom da ne poseduje gorki zaostali ukus u ustima.
Rana medicinska istraživanje su utvrdila da je ova supstanca bezbedna za ljudsku upotrebu, i on se smatrao idealnim za upotrebu od strane dijabetičara. Međutim jedna FDA studija iz 1951. je pokrenuta mnoga pitanja o njegovoj bezbednosti, što je dovelo do povlačenja dulcina sa tržišta 1954., nakon što su ispitivanja na životinjama ukazala na nespecifična karcinogena svojstva.
Dulcin je takođe poznat kao sukrol i valzin.[5]
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Joanne Wixon, Douglas Kell (2000). „Website Review: The Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes — KEGG”. Yeast 17 (1): 48–55. DOI:10.1002/(SICI)1097-0061(200004)17:1<48::AID-YEA2>3.0.CO;2-H.
- ↑ Goldsmith, R.H. (1987). „A tale of two sweeteners”. J. Chem. Educ. 64 (11): 954–955. DOI:10.1021/ed064p954.
- ↑ Bender, David A. (2005). A Dictionary of Food and Nutrition. Oxford University Press.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Hodges, L. 1973. Environmental pollution: a survey emphasizing physical and chemical principles. Holt, Rinehart and Winston Inc., New York.