Bitka kod Crécyja
| Bitka kod Crécya | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Segment Stogodišnjeg rata | |||||||
| |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Kraljevina Engleska | Francuska | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
| Edward III Edward Crni Princ |
Philippe VI Jang Luksemburški | ||||||
| Snage | |||||||
| oko 4.000 oklopnika i 10.000 strijelaca[1] | oko 20,000 vojnika 25,000 | ||||||
Bitka kod Crécya održala se 26. augusta 1346. u njoj su Englezi teško porazili Francuze. Ta bitka označila je kraj prve dekade Stogodišnjeg rata između Engleske i Francuske.[1]
Tok bitke[uredi | uredi kod]
Engleski kralj Edward III, krenuo je u invaziju Francuske. Nakon što se sredinom jula 1346. iskrcao na poluotoku Cotentin na čelu snaga od oko 4.000 oklopnika i 10.000 strijelaca, opustošio je donju Normandiju.[1] Nakon tog i krajeve zapadno od Seine, a zatim se uputio prema jugu sve Poissya, skoro do Pariza. Zbog tog je francuski kralj Philippe VI, neznajući točno u kom će smjeru Edward III navaliti da ga zauzme, krenuo na njega sa vojskom od oko 12.000 oklopnika i brojnim drugim jedinicama.[1]
Edward je tad naglo skrenuo na sjeveroistok prešavši Seinu kod Poissya a zatim i Sommu nizvodno od Abbevillea i zauzeo položaje u namjeri da se brani kod Crécy-en-Ponthieua. Svoje oklopnike postavio je u centar, a konjanike na oba krila, desnima je komandirao njegov sin Crni Princ) a lijevima grofovi od Arundela i Northamptona. Svoje strijelce sa dugim lukovima, razmjestio je na oba krila.[1]
genoveški samostreličari u Philippovoj službi, - prvi su otpočeli sa napadom na engleske položaje, ali su ih engleski strijelci potisnuli pa su se povukli natrag prema francuskoj konjici.[1] Tad je ona otpočela sa napadima na engleski centar; koji se čvrsto ukopao i branio, dok su istovremeno engleski strijelci tukli sa oba boka po konjanicima, koji su morali jurišati uzbrdo i to po blatu.[1] Uzastopni uzaludni juriši francuske konjice, koju su sistematski trijebili engleski strijelci trajali su sve do sumraka.
Do kraja dana poginuli su Philipov brat - Charles Alençon, sa svojim saveznicima češkim kraljem Janom Luksemburškim i Louisom Flandrijskim, ali je isto tako poginulo i oko 1.500 drugih vitezova i njihovih štitonoša. Kralj Philip uspio je pobjeći sa ratišta teško ranjen.[1]
Nakon te bitke Edward je otišao na sjever opsjedati Calais.[1]
