Barijum-nitrat
Prijeđi na navigaciju
Prijeđi na pretragu
| Barijum-nitrat | |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
| Drugi nazivi | Barijum-dinitrat, Barijumova so azotne kiseline | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 10022-31-8 | ||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | Ba(NO3)2 | ||
| Molarna masa | 261.336 g/mol | ||
| Agregatno stanje | beli kristali | ||
| Gustina | 3.24 g/cm3, osnovno | ||
| Tačka topljenja |
590 °C, raspada se | ||
| Opasnost | |||
| NFPA 704 |
 0
3
3
| ||
|
| |||
| Infobox references | |||
Barijum-nitrat je neorgansko hemijsko jedinjenje opšte hemijske formule Ba(NO3)2.
Svojstva[uredi | uredi kod]
Gradi bele ili bezbojne kristale na sobnoj temperaturi. U prirodi se nalazi kao redak mineral nitrobarit. Rastvorljiv je u vodi (na 20 °C u 100 g vode se rastvara 8,7 g barijum-nitrata) i poput drugih barijumovih soli rastvorljivih u vodi, otrovan je i preporučuje se oprez pri radu sa njim.[1][2][3]
Upotreba[uredi | uredi kod]
Koristi se za dobijanje oksida i za dobijanje zelene boje vatrometa.[1]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 Parkes, G. D. & Fil, D. 1973. Melorova moderna neorganska hemija. Naučna knjiga. Beograd.
- ↑ Lide David R., ur. (2006). CRC Handbook of Chemistry and Physics (87th izd.). Boca Raton, FL: CRC Press. 0-8493-0487-3.
- ↑ Susan Budavari, ur. (2001). The Merck Index: An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals (13th izd.). Merck Publishing. ISBN 0-911910-13-1.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Holleman A. F., Wiberg E. (2001). Inorganic Chemistry (1st edition izd.). San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.
- Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd izd.). Prentice Hall. ISBN 978-0-13-175553-6.
