Vasilije Kačavenda – razlika između verzija
m −Kategorija:Episkopi; −Kategorija:Religija u Bosni i Hercegovini pomoću gadgeta HotCat |
|||
| Red 40: | Red 40: | ||
* [http://www.e-novine.com/srbija/srbija-licnosti/33219-avolji-vladika.html Vasilije Kačavenda, Đavolji vladika] |
* [http://www.e-novine.com/srbija/srbija-licnosti/33219-avolji-vladika.html Vasilije Kačavenda, Đavolji vladika] |
||
* [http://www.pescanik.info/content/view/6754/1084/ Kačavendino blagosiljanje genocida] |
* [http://www.pescanik.info/content/view/6754/1084/ Kačavendino blagosiljanje genocida] |
||
* [http://www.lajk.ba/episkop-vasilije-kacavenda-podneo-ostavku/ Episkop Vasilije Kačavenda podneo ostavku!] |
|||
Verzija na datum 10 novembar 2012 u 04:27
| Vasilije Kačavenda | |
|---|---|
| Rođenje | Ljubomir Kačavenda 19. 12. 1938. Sarajevo |
| Prebivalište | Bijeljina |
| Državljanstvo | bosanskohercegovačko |
| Zanimanje | sveštenik |
Vasilije (po rođenju Ljubomir Kačavenda) je zvorničko-tuzlanski episkop Srpske pravoslavne crkve, čija je uloga u jugoslovenskim ratovima predmet žestokih kritika.
Ljubomir Kačavenda je rođen u Sarajevu, 19. decembar 1938. godine. Po završenoj osnovnoj školi, uspješno je završio petorazrednu bogosloviju, a potom i Pravoslavni bogoslovski fakultet Univerziteta u Beogradu. Zamonašen je u manastiru Ozren 1957. godine. Izabran je za episkopa zvorničko-tuzlanskog 1978. godine.
Uloga u jugoslovenskim ratovima
Episkop Kačavenda je tokom tokom ratova u bivšoj Jugoslaviji bio blizak prijatelj podržavalac Radovana Karadžića i Ratka Mladića.[1] Po izbijanju sukoba u Bosni, zvorničko-tuzlanski episkop Kačavenda prelazi iz Tuzle u Bijeljinu, gde započinje ratnohuškačke govore.[1] Poznat je po blagosiljanju mladića za odlazak u rat.[1] Popa Radomira Markovića iz Zagona zbog odbijanja poslušnosti ražaluje i šalje tridesetak naoružanih ljudi da ga izbace iz kuće. Tom prilikom je ranjena njegova žena, koja je od dobijenih rana umrla, a Marković je izbačen na ulicu.[1] Zbog ovog incidenta meštani okolnih sela dolaze u Bijeljinu i vozilima blokiraju grad tražeći od Karadžića da protera Kačavendu, što se nije desilo.[1]
Vladika Kačavenda je naložio rušenje deset muslimanskih kuća u centru Bijeljine radi izgradnje manastira, crkve i svog groba.[1] Nakon toga, vladika je izvršio nasilno useljenje u zgradu Opštinskog komiteta Saveza komunista, u kojoj je današnji Vladičanski dvor.[1]
Ovog episkopa SPC javno optužuju za silovanje bosanskih žena i devojčica tokom rata u BiH.[2] U ispovesti datoj Udruženju Žena žrtva rata, među imenima silovatelja se spominje i ime vladike Vasilije Kačavende.[3]
Uoči genocida u Srebrenici, vladika Kačavenda ulazi u grad Srebrenicu 13. jula zajedno sa srpskim trupama i drži vatrene govore, pozivajući na osvetu "Turcima" rečima "krv vapije za osvetom".[4] Nakon toga, on se poziva na srpsku bliskost sa nebom i sveto opravdanje rata:
Našem narodu bog se približio, a nebo je postalo nikada bliže kao sada. Mi osjećamo da je bog sa nama, mi osjećamo da božja ruka vodi nas, jer zar nije čudo božje, braćo i sestre, da poslije tolikih žrtava samo oko Srebrenice, stare srpske prestonice Uroša Nejakoga, zar nije čudo i milost božja da evo za tri dana da oslobode hrabri srpski borci srpsku zemlju okupiranu od Osmanlija, da tamo gdje je časni krst sijao postavili su ruglo od polumjeseca.[4]
Zbog svoje uloge u ratu je nazvan "đavolji vladika".[1] Borcu za ljudska prava Lazaru Manojloviću vladika Kačavenda je javno pretio smrću, nakon teksta koji je objavio o njegovoj ulozi u ratu u BiH.[5]
Danas, vladika Kačavenda pripada „konzervativnoj” struji SPC, koji se protivi saradnji sa drugim religijama.[1] Episkopa Kačavendu optužuju za "razbijanje" Međureligijskog vijeća Bosne i Hercegovine, kojem je zadatak bio da miri građane različitih konfesija.[1]