Liceu
Gran Teatre del Liceu | |
|---|---|
 | |
| Mjesto | Barcelona |
| Država |  Španjolska
|
| Vrijeme gradnje | 1845 - 1847. |
| Otvorenje | 4. aprila 1847. |
| Obnova | 1862 i 1999. (nakon požara 1861. i 1994.) |
| Tip građevine | teatar |
| Arhitektonski stil | historicizam |
| Arhitekti i izvođači radova | |
| Arhitekt | Miquel Garriga i Roca (1847.) Josep Oriol Mestres (1862.) Ignasi de Solà-Morales (1999.) |
| Tehnički podaci | |
| Kvadratura | 36,000 m² |
| Koordinate: 41°22′N 2°10′E / 41.367°N 2.167°E | |
Liceu (službeno katalonski Gran Teatre del Liceu) je operna kuća u srcu Barcelone, u ulici La Rambla.[1]
Historija[uredi | uredi kod]
Liceu se razvio iz - Društva ljubitelja teatra (Sociedad Dramática de Aficionados) osnovanog 1837. na inicijativu Manuela Giberta u bivšem samostanu Montsióa, od članova Nacionalne milicije.[1] Kako je u to vrijeme Barcelona zahvaljujući industriji, brzo izrasla u velik grad, osjetila se potreba za konzervatorijem i nekom institucijom koja bi se bavila muzikom. To je dovelo do transformacije Sociedad Dramátice u Liceo Filármonico Dramático Barcelonés de Su Majestad la Reina Isabel II (Barcelonsko dramatičko društvo i filharmonički licej njenog veličanstva kraljice Isabele II).
Tako se uz postojeću teatarsku aktivnost, nova organizacija bavila i muzikom, naročito operom, odnosno kako se tad govorilo pjevanjem i muzikom u talijanskom stilu.[1]
Prva orginalna zgrada svečano je otvorena 4. aprila 1847. po projektu Miquel Garriga i Roca, kom je pomogao Josep Oriol Mestres. Gradnja je financirana prodajom dionica, što je značilo da su brojne lože i sjedala bili privatno vlasništvo. Dioničari su formirali Societat del Gran Teatre del Liceu, poznat kao "Societat de Propietaris" (Udruženje vlasnika), koje je od 1855. kad je konzervatorij pravno izdvojen iz kuće bilo jedino zaduženo da upravlja Liceom. Društvo je operativno vođenje opere povjeravalo odabranim impresarijima, taj sistem vođenja opere trebao je trajati do 1980, ali je u posljednjem kvartalu 20. vijeka postalo očigledno da više ne valja.
Zbog tog je 1980. katalonski Generalitat (vlada), da izbjegne urušavanje kuće i nestanak institucije takvog ugleda - formirao konzorcij (Consorci del Gran Teatre del Liceu) u kog su uključeni Gradsko vijeće Barcelone i Udruženje velikog teatra Liceu. Nakon tog je 1985. Provincijsko vijeće Barcelone ušlo u konzorcij, a 1986. i Španjolsko ministarstvo kulture.[1]
Požar koji je zahvatio zgradu - 31. januara 1994., uništio je gledalište i pozornicu, uz to imao je velik odjek u katalonskom društvu, mnogi su se pobojali da će na isti način nestati i sam Liceu. Zbog tog se nije pristupilo samo obnovi zgrade, već i načinu na koji će ta institucija biti organizirana, tako da je 1994. nastala Fondacija Liceu (Fundació del Gran Teatre del Liceu) kojoj su dotadašnji formalni vlasnici Societat del Gran Teatre del Liceu sva svoja prava konačno prenjeli 1997.[1] Zgrada je restaurirana i proširena po projektu Ignasia de Solà-Moralesa iz 1986. i kasnijim doradama Xaviera Fabréa i Lluísa Dilmé. Obnovljeni i bitno proširen Liceu (zgradama u susjedstvu) otvorio je vrata publici 7. oktobra 1999.[1]
Liceu se prostire na 36,000 m², od tog čak 70% koristi za pozornicu, izvođače i tehničke svrhe a samo 30% za publiku.[2] Danas u njemu ima mjesta za 2,292 gledatelja, što ga čini jednim od najvećih opernih kuća u Evropi.[2]
