Masakr u Šahovićima
| Masakr u Šahovićima | |
|---|---|
 Fotografija tela žrtava masakra | |
| Lokacija | Šahovići i Pavino Polje, Kraljevina Jugoslavija (danas Crna Gora) |
| Datum | 9. i 10. novembar 1924. |
| Meta | Muslimani iz Šahovića |
| Vrsta napada | osveta |
| Mrtvih | 350-1.000 |
| Počinitelji | 2.000 stanovnika Kolašina i Bijelog Polja pravoslavne veroispovesti, bratstvenika ubijenog Boška Boškovića |
Masakr u Šahovićima je bio masakr stanovnika Šahovića i okoline islamske veroispovesti počinjen 9. i 10. novembra 1924. godine.
Povod za masakr je bilo ubistvo Boška Boškovića, načelnika Kolašinskog okruga. Boško Bošković je ubijen iz zasjede od strane nepoznatih počinilaca, po svemu sudeći crnogorskih komita, tj. protivnika prisajedinjenja Crne Gore Srbiji, 7. novembra 1924. dok je putovao od Mojkovca prema Šahovićima. Sumnjajući da je u ovom ubistvu određenu ulogu imalo muslimansko stanovništvo Šahovića, istog dana je izdata naredba da se izvrši razoružanje stanovnika Šahovića i Pavinog Polja. Bošković je sahranjen 9. novembra 1924. a na njegovoj sahrani su održani govori u kojima je za njegovu smrt optuženo stanovništvo Šahovića islamske veroispovesti. Adil Zulfikarpašić ističe da je dva dana pre masakra stanovništvu Šahovića i Pavinog Polja vlast oduzela naoružanje.
Zulfikarpašić navodi da je masakr počinilo 2.000 naoružanih muškaraca iz Kolašina i Bijelog Polja koji su koordinisanom akcijom napali Šahoviće i Pavino Polje rasporedivši svoje snage na frontu širine 19 kilometara.[1]
Broj žrtava se različito procenjuje. Postoje procene da je broj žrtava bio 600.[2]
Masakr je u svojoj knjizi Besudna zemlja u izdanju na engleskom jeziku ("Land without Justice") opisao Milovan Đilas čiji je otac Nikola učestvovao u masakru. Đilas u knjizi navodi da je ubijeno preko 350 Muslimana, kao i da su počinjena brojna silovanja, pljačke i paljenja kuća.[3]
Zaklano je nekih 350 ljudi, svi na strahovit način. Usred pljačke bilo je i silovanja koja su kod Crnogoraca do tada bila nečuvena... Nikada nije bilo takvog vojnog pohoda, niti je iko mogao pretpostaviti da se to zbilo u onome što zovemo duh nacije. U poređenju s tim nedjela iz 1918. godine bila su dječja igra. Kasnije se većina hrišćana i sama stidila onog što su počinili. Ali počinili su... U ovoj zemlji ubistvo nije ništa zatrašujuće. Na to se naučilo. Ali nečovječni način ovih ubistava i sadistički užitak u tome, pobudili su otpor i jednodušnu osudu iako se kod žrtava radilo o muslimanima.[4]
– Milovan Đilas, “Besudna zemlja”
- ↑ Zulfikarpašić, Adil (1984). Bosanski pogledi: nezavisni list muslimana Bosne i Hercegovine u iseljeništvu, 1960-1967. Bosanski Inst..
- ↑ Vulliamy, Ed (1994). Seasons in Hell: Understanding Bosnia's War. Simon & Schuster, Limited. str. 35. ISBN 978-0-671-71345-4. »A wave of violence was unleashed against Muslims in the early 1920s. Three thousand extrajudicial murders were chronicled in 1924 in eastern Herzegovina alone, 600 of them during the massacre of two villages, Sahovici and Pavino Polje.«
- ↑ The South Slav Journal. Dositey Obradovich Circle. 1983. str. 8.
- ↑ Pokolj u Šahovićima