Waterloo (film)
Za istoimeni njemački film, vidite članak Waterloo (film, 1929).| Waterloo (Ватерлоо) | |
|---|---|
.png) Rod Steiger (drugi slijeva) kao Napoleon u sceni filma | |
| Režija | Sergej Bondarčuk |
| Producent | Dino De Laurentiis |
| Scenario |
|
| Uloge | |
| Muzika | |
| Fotografija | Armando Nannuzzi |
| Studio | |
| Distribucija | |
| Datum(i) premijere | 26. 10. 1970 (London)
|
| Trajanje | 134 / 123 min. |
| Zemlja |  Italija Sovjetski Savez |
| Jezik | engleski |
Waterloo je italijansko-sovjetski historijski film snimljen 1970. godine u režiji Sergeja Bondarčuka, poznat kao jedan od najskupljih, najambicioznijih i najspektakularnijih ostvarenja žanra.
Radnja započinje sa prologom 1814. godine kada je francuski vojskovođa i car Napoleon (čiji lik tumači Rod Steiger) suočen sa porazom u Ratu Šeste koalicije prisiljen abicidirati i otići u egzil na otok Elbu, ali se nastavlja, kada se samo godinu dana kasnije ponovno iskrcava, preuzima vlast i započinje vladavinu tzv. Sto dana, ali time izaziva i novi sukob sa saveznicima koji protiv njega šalju vojsku pod britanskim vojskovođom vojvodom od Wellingtona (čiji lik tumači Christopher Plummer) koja će se sa njim sudariti u odsudnoj bitci kod Waterlooa.
Film je nastao po ideji italijanskog producenta Dina De Laurentiisa koji je kasnije tvrdio da ga nikada ne bi snimio da nije uspostavio suradnju sa Sovjetima, zahvaljujući kojoj bi troškovi projekta nisu bili toliko visoki koliko bi bili da se snimao na Zapadu. Za režisera je odabran Bondarčuk, koji je postigao veliki uspjeh sa tematskim srodnim spekatklom Rat i mir, a preko Mosfiljma je stigla i pomoć od Sovjetske armije koja je producentima na raspolaganje stavila preko 20.000 vojnika i cijelu brigadu konjice kao statiste, odnosno inženjerijske jedinice koji su u blizini Užhoroda u današnjoj Ukrajini izgradili bojište gotovo identično onome kod Waterlooa. Izuzetan je trud bio uložen u kostimografiju, rekvizite kao i nastojanje da se što vjernije rekonstruira svaki važni događaj bitke. Smatra se da su troškovi snimanja iznosili između 25 i 40 miliona američkih dolara, a što ga je učinilo jednim od najskupljih filmova svog vremena.
Nakon premijere je imao relativno solidnu gledanost, prije svega u evropskim kino-dvoranama, dok je u sjevernoameričkim postao veliki promašaj; to je Waterloo učinilo jedan od najvećih flopova svog vremena. Kritičari su, pak, filmu zamjerali to da je bio iznenađujuće kratak u odnosu na filmove istog žanra i ambicije, te da je scenario događjima koji prethode bitki i daju joj političku pozadinu posvetio gotovo nikakvu pažnju. Historičari su, pak, sa druge strane, izuzetno cijenili brigu o detaljima same bitke - a što je uključivalo i zračne snimke koje gledateljima prikazuju borbeni poredak, odnosno britansku taktiku tzv. kari sa kojima su odbijale francuske konjičke juriše; zbog toga je Waterloo proglašen jedan od najautentičnijih historijskih filmova u historiji žanra.
Neuspjeh Waterlooa, koji je "ohladio" potencijalne investitore u ostvarenja istog žanra, je igrao važnu ulogu u odluci Stanleya Kubricka da obustavi rad na vlastitom filmu o životu Napoleona.