Stari boljševici
Stari boljševici (rus. Старые большевики), rjeđe Stara garda, je izraz koji se u Sovjetskom Savezu koristio za članove vladajuće Komunističke partije, a koji su svoje članstvo započeli u Ruskoj socijaldemokratskoj partiji (boljševika) prije Ruske revolucije, odnosno njenog dolaska na vlast u Oktobarskoj revoluciji 1917. godine. S obzirom da je Partija u tadašnjem Ruskom Carstvu bila relativno malena, odnosno bila izložena brojnim progonima i zatvaranjima, članstvo u njoj se smatralo izrazom iskrene vjere u njenu ideološke temelje; zato su se "Stari boljševici" smatrali elitom i "najpravovjernijim" od svih članova, kao i najautentičnijim tumačima njene ideologije. Sve to, međutim, nije spriječilo da se u Partiji nakon smrti njenog vođe Lenjina razvije žestoka borba za njegovo nasljedstvo i vlast, pri čemu se stvorilo nekoliko frakcija oko tadašnjih partijskih i državnih čelnika kao što su Grigorij Zinovjev, Lav Trocki i Nikolaj Buharin, a koje su sa vremenom dobile i ideološku komponentu (tzv. Lijeva i Desna opozicija). Te su borbe do kraja 1920-ih formalno završile sa dolaskom Staljina na vlast, koji se nametnuo kao neupitni vođa sovjetske Partije i države. Pod njegovim vodstvom je u drugoj polovici 1930-ih pokrenuta Velika čistka u kojoj je stradao veliki broj Starih boljševika, odnosno većina onih koji su prije tog perioda držali najviše funkcije.