Sindrom
Sindrom, etimološki od Grčke reči (grč. συνδρομή - uspeti zajedno), (lat. syndroma), je u kliničkoj medicini, psihijatriji i kliničkoj psihologiji, skup međusobno povezanih simptoma koji čine jednu koherentnu nozološku celinu (npr. anksiozno-depresivni sindrom, paranoidni sindrom, Korsakovljev sindrom). U psihologiji ličnosti i socijalnoj psihologiji, sindrom označava sklop empirijski i smisaono povezanih crta ličnosti koje se javljaju zajedno u nekoj ličnosti i obrazuju određenu relativno čvrstu strukturu.
Sindrom u medicini obično čini najmanje tri simptoma, međusobno povezanih koji se uvek javljaju zajedno (tzv. klinički trijas simptoma), ali ih može biti i više.[1]
Česta je pojava, u medicinskoj praksi, da se pojedini sindromi označavaju prema autorima koji su ih otkrili (opisali), ali i prema faktorima koji su ih izazvali, najčešćoj lokalizaciji itd. Evo najčešćih primera dodeljivanja naziva sindromu;
- prema prezimenu ili imenu autora: Korsakovljev sindrom, Parkinsonov sindrom, Skuminljev sindrom
- prema uzroku: Kraš sindrom, Sindrom apstinencije
- prema patogenetskom faktoru: kompresivni sindrom, dumping sindrom
- prema dominatnom simptomu: sindrom straha, Hemolitički uremijski sindrom
- prema tipičnoj anatomskoj lokalizaciji: cervikalni (vratni) sindrom,
- prema patoanatomskom nalazu: sindrom skleroze mozga
-
Dete sa Daunovim sindromom -
Shema autorecesivnog nasleđivanja u Blumovom sindromu -
- ↑ Ristić S. M. Klinička propedevtika, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva Beograd, 1990.
Ovaj članak, ili jedan njegov segment, izvorno je preuzet iz knjige Ivan Vidanović "Rečnik socijalnog rada" uz odobrenje autora.
