Azil – razlika između verzija
Nema sažetka izmjene oznake: mobilno uređivanje mobilno veb-uređivanje |
mNema sažetka izmjene |
||
| Red 3: | Red 3: | ||
Pravo azila je jedno od osnovnih prava čovjeka, prema [[Opšta deklaracija o pravima čovjeka|Opštoj deklaraciji o pravima čovjeka]] iz 1948. Svako ima pravo da traži azil, osim [[kriminal]]aca i lica koja su prekršila načela Povelje [[Ujedinjeni narodi|Ujedinjenih nacija]]. |
Pravo azila je jedno od osnovnih prava čovjeka, prema [[Opšta deklaracija o pravima čovjeka|Opštoj deklaraciji o pravima čovjeka]] iz 1948. Svako ima pravo da traži azil, osim [[kriminal]]aca i lica koja su prekršila načela Povelje [[Ujedinjeni narodi|Ujedinjenih nacija]]. |
||
Države nisu obavezne da daju azil već se ovo čini na dobrovoljnoj bazi. Neke omogućavaju da se to pravo zatraži i u [[diplomacija|diplomatskim]] predstavništvima. |
Države nisu obavezne da daju azil već se ovo čini na dobrovoljnoj bazi. Neke omogućavaju da se to pravo zatraži i u [[diplomacija|diplomatskim]] predstavništvima. [[Trgovački brod]]ovi nemaju pravo davanja azila, za razliku od [[ratni vrod|ratnih]]. |
||
Krajem XX vijeka azil je počeo da se daje ljudima koji mogu da dokažu osnovan strah od politički motivisanog progona u svojoj domovini.<ref>[[Encyclopædia Britannica|Enciklopedija Britanika]], ISBN 86-331-2075-5</ref> |
Krajem XX vijeka azil je počeo da se daje ljudima koji mogu da dokažu osnovan strah od politički motivisanog progona u svojoj domovini.<ref>[[Encyclopædia Britannica|Enciklopedija Britanika]], ISBN 86-331-2075-5</ref> |
||
Verzija na datum 22 februar 2018 u 23:18
Azil (od grčkog asilon - pribježište (pribežište), sklonište) je običaj pružanja zaštite licima progonjenim iz političkih razloga. Na nivou država je regulisan zakonima, po kojima se dozvoljava ljudima da ostanu u zemlji u koju su pobjegli, bez prisile vraćanja u prvu zemlju.
Pravo azila je jedno od osnovnih prava čovjeka, prema Opštoj deklaraciji o pravima čovjeka iz 1948. Svako ima pravo da traži azil, osim kriminalaca i lica koja su prekršila načela Povelje Ujedinjenih nacija.
Države nisu obavezne da daju azil već se ovo čini na dobrovoljnoj bazi. Neke omogućavaju da se to pravo zatraži i u diplomatskim predstavništvima. Trgovački brodovi nemaju pravo davanja azila, za razliku od ratnih.
Krajem XX vijeka azil je počeo da se daje ljudima koji mogu da dokažu osnovan strah od politički motivisanog progona u svojoj domovini.[1]
Vidi još
Korištena literatura
- Vojna enciklopedija, Beograd, 1970., knjiga prva, strana 416.