Soja – razlika između verzija
m .2 |
Nema sažetka izmjene oznake: mobilno uređivanje Izmjena mobilnim izvršnikom |
||
| Red 28: | Red 28: | ||
| synonyms_ref =<ref name=eol>{{cite web|url=http://eol.org/pages/641527/overview|title=Glycine max|publisher=Encyclopedia of Life|accessdate=February 16, 2012}}</ref> |
| synonyms_ref =<ref name=eol>{{cite web|url=http://eol.org/pages/641527/overview|title=Glycine max|publisher=Encyclopedia of Life|accessdate=February 16, 2012}}</ref> |
||
}} |
}} |
||
'''Soja''' (Glycine max (L.) Merr.) je biljna vrsta koja pripada familiji [[Fabaceae]]. Centar porekla ove biljne vrste je [[Kina]]. Prvi istorijski, pisani, navodi o soji potiču iz 3000 godine pne. Pored [[pirinač|pirinča]], [[pšenica|pšenice]], [[ječam|ječma]] i [[proso|prosa]], soja je jedan od glavih useva koji su značajno doprineli opstanku |
'''Soja''' (Glycine max (L.) Merr.) je biljna vrsta koja pripada familiji [[Fabaceae]]. Centar porekla ove biljne vrste je [[Kina]]. Prvi istorijski, pisani, navodi o soji potiču iz 3000 godine pne. Pored [[pirinač|pirinča]], [[pšenica|pšenice]], [[ječam|ječma]] i [[proso|prosa]], soja je jedan od glavih useva koji su značajno doprineli opstanku kineske civilizacije. Soju popularno još i nazivaju kineska krava. |
||
Prvih 3.000 godina, soja se nije puno udaljila od svog centar porekla. Početkom nove ere, soja se širi na teritorije današnje južne Kine, [[Koreja|Koreje]] i [[Japan]]a koji se smatraju sekundarnim centrima porekla. Razvojem pomorskog saobraćaja u [[18. vek]]u nove ere, soju polako upoznaju druge civilizacije i pojavljuje se u botaničkim baštama u [[Evropa|Evropi]] i [[Severna Amerika|Americi]]. Smatara se da je soju u [[Severna Amerika|Ameriku]] doneo [[Bendžamin Frenklin]]. Novija istorija soje počinje u [[19. vek]]u u [[Sjedinjene Američke Države|Americi]] odakle započinje širenje po celom svetu i soja zuzima značajno mesto u modernoj [[poljoprivrda|poljoprivredi]]. U modernoj istorije soje važna su još dva događaja. [[1996]]. godine na tržištu se pojavila prva genetički modifikovana soja (otporna na totalni [[herbicid]] glifosat) i 2002. godine soja po prvi put napušta planetu [[zemlja|zemllju]] - na međunarodnoj svemirskoj stanici proizvedene su eksperimentalne količine soje kao potencijalne hrane na svemirskim putovanjima. |
Prvih 3.000 godina, soja se nije puno udaljila od svog centar porekla. Početkom nove ere, soja se širi na teritorije današnje južne Kine, [[Koreja|Koreje]] i [[Japan]]a koji se smatraju sekundarnim centrima porekla. Razvojem pomorskog saobraćaja u [[18. vek]]u nove ere, soju polako upoznaju druge civilizacije i pojavljuje se u botaničkim baštama u [[Evropa|Evropi]] i [[Severna Amerika|Americi]]. Smatara se da je soju u [[Severna Amerika|Ameriku]] doneo [[Bendžamin Frenklin]]. Novija istorija soje počinje u [[19. vek]]u u [[Sjedinjene Američke Države|Americi]] odakle započinje širenje po celom svetu i soja zuzima značajno mesto u modernoj [[poljoprivrda|poljoprivredi]]. U modernoj istorije soje važna su još dva događaja. [[1996]]. godine na tržištu se pojavila prva genetički modifikovana soja (otporna na totalni [[herbicid]] glifosat) i 2002. godine soja po prvi put napušta planetu [[zemlja|zemllju]] - na međunarodnoj svemirskoj stanici proizvedene su eksperimentalne količine soje kao potencijalne hrane na svemirskim putovanjima. |
||
Verzija na datum 26 septembar 2015 u 17:12
| Soja | |
|---|---|
| |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | Plantae |
| Koljeno: | Magnoliophyta |
| Razred: | Magnoliopsida |
| Red: | Fabales |
| Porodica: | Fabaceae |
| Potporodica: | Faboideae |
| Rod: | Glycine |
| Dvojni naziv | |
| Glycine max (L.) Merr. | |
| Sinonimi | |
Soja (Glycine max (L.) Merr.) je biljna vrsta koja pripada familiji Fabaceae. Centar porekla ove biljne vrste je Kina. Prvi istorijski, pisani, navodi o soji potiču iz 3000 godine pne. Pored pirinča, pšenice, ječma i prosa, soja je jedan od glavih useva koji su značajno doprineli opstanku kineske civilizacije. Soju popularno još i nazivaju kineska krava.
Prvih 3.000 godina, soja se nije puno udaljila od svog centar porekla. Početkom nove ere, soja se širi na teritorije današnje južne Kine, Koreje i Japana koji se smatraju sekundarnim centrima porekla. Razvojem pomorskog saobraćaja u 18. veku nove ere, soju polako upoznaju druge civilizacije i pojavljuje se u botaničkim baštama u Evropi i Americi. Smatara se da je soju u Ameriku doneo Bendžamin Frenklin. Novija istorija soje počinje u 19. veku u Americi odakle započinje širenje po celom svetu i soja zuzima značajno mesto u modernoj poljoprivredi. U modernoj istorije soje važna su još dva događaja. 1996. godine na tržištu se pojavila prva genetički modifikovana soja (otporna na totalni herbicid glifosat) i 2002. godine soja po prvi put napušta planetu zemllju - na međunarodnoj svemirskoj stanici proizvedene su eksperimentalne količine soje kao potencijalne hrane na svemirskim putovanjima.
Osnovi razlog gajenja soje jeste povoljan hemijski sastav zrna. Naime, u zrnu soje nalazi se između 35 i 40% proteina i oko 20% ulja što ga čini veoma povoljnom sirovinom za ishranu ljudi i životinja. Proteini soje sadrže sve esencijalne aminokiseline u dovoljnoj količini tako da prerađevine od soje predstavljaju kvalitetnu hranu. Sojino ulje ne spada u grupu visokokvalitetnih ulja (kao maslinovo i suncokretovo) zbog veće količine polinezasićenih masnih kiselina i manjeg udela oleinske kiseline. Pored ulja i proteina u zrnu soje nalaze i druga fiziološki aktivna jedinjenja kao što su izoflavoni, fitosteroli, saponini, fitinska kiselina koji imaju povoljan uticaj na zdravlje ljudi. Takođe u zrnu soje nalaze se i neke antinutritivene materije kao što su inhibitori proteaza (termičkom obradom zrna soje ove materije se neutrališu) i nesvarljivi oligosaharidi. Spisak proizvoda koji se dobijaju od soje je dugačak i pored raznih prehrambenih proizvoda i aditiva, soja je sirovina u indistriji gume, boja, lakova, lepkova, farmaceutskoj industriju sve popularnija sirovina za biodizel. Proteini soje čine oko 2/3 svetske proizvodnje biljnih proteina dok 1/3 biljnih ulja potiče od soje.
