Long play – razlika između verzija
m dodana kategorija Anglicizmi pomoću gadgeta HotCat |
|||
| Red 14: | Red 14: | ||
[[Category:1948]] |
[[Category:1948]] |
||
[[Kategorija:Anglicizmi]] |
[[Kategorija:Anglicizmi]] |
||
[[ca:LP]] |
|||
[[cs:Dlouhohrající deska]] |
|||
[[en:LP record]] |
|||
[[es:LP]] |
|||
[[eu:LP]] |
|||
[[fa:آلبوم پرآهنگ]] |
|||
[[fr:Long Play]] |
|||
[[gl:Long Play]] |
|||
[[he:אריך-נגן]] |
|||
[[hr:Long Play]] |
|||
[[is:Breiðskífa]] |
|||
[[it:Long playing]] |
|||
[[ko:LP (레코드)]] |
|||
[[nah:LP]] |
|||
[[nl:Langspeelplaat]] |
|||
[[no:LP]] |
|||
[[ro:Long play]] |
|||
[[ru:LP]] |
|||
[[simple:LP]] |
|||
[[sk:Dlhohrajúca platňa]] |
|||
[[sv:LP]] |
|||
[[tr:Uzunçalar]] |
|||
[[uk:LP]] |
|||
[[war:LP rekord]] |
|||
[[zh:密紋唱片]] |
|||
Verzija na datum 14 mart 2013 u 21:21
Long play (na engleskom doslovno "dugo sviranje"; skraćeno LP; kolokvijalno longplejka) je izraz za vrstu gramofonske ploče, odnosno analogni audio-format (nosač zvuka) koja se sastoji od (najčešće) vinilne ploče koje se na gramofonskom uređaju okreće u ritmu od 33 okretaja u minuti. Godine 1948. ju je javnosti predstavila američka diskografska kuća Columbia Records, i otada je postala standard za diskografsku industriju u cijelom svijetu.
Za razliku od dotadašnjeg standardnog formata gramofonskih ploča (78 rpm ili o/m), koji su omogućavali 3-5 minuta sadržaja po strani, long play je omogućavao da se na svakoj strani ploče nalazi preko 20 minuta muzičkih sadržaja. Time je omogućeno da se na gramofonskim pločama snimaju i izvode ostvarenja klasične muzike (simfonije, opere i sl.), ali i na jednoj jedinoj ploči izdaju albumi zabavne i drugih muzičkih žanrova.
Popularnost long playa kao glavnog oblika snimanja i reproduciranja muzike nije načelo ni uvođenje singlica, odnosno gramofonskih ploča 45 o/m godinu dana kasnije. Long play ploče su ugrožene tek s pojavom audio-kazeta 1970-ih, da bi od 1980-ih počeli zamjenjivati digitalni kompakt diskovi.