KK Bosna Royal
 | Moguće je da ovaj članak ili neki njegov dio sadrži zastarjele podatke Molimo vas da pomognete Wikipediji u ažuriranju članka, ukoliko je to moguće. Za više detalja, pogledajte stranicu za razgovor. |
 |
| KK Bosna Royal | ||||
|---|---|---|---|---|
| Puno ime kluba | Košarkaški klub Bosna Royal | |||
| Nadimak | Studenti | |||
| Osnovni podaci | ||||
| Osnovan | 1951. | |||
| Lokacija | Centar, Kanton Sarajevo Bosna i Hercegovina | |||
| Boje tima | ||||
| Dvorana | Dvorana Mirza Delibašić Olimpijska dvorana Zetra Kapacitet: 6.500, 12.000 | |||
| Predsjednik | Sead Krupalija | |||
| Trener | Miloš Pejić | |||
| Uspjesi | Prvaci Evrope (1) Šampioni Jugoslavije (3) Kup Jugoslavije (2) Šampioni BiH (4) Kup BiH (2) | |||
| Adresa | Hamze Hume 2 71000, Sarajevo | |||
| Dresovi | ||||
| ||||
Košarkaški klub "Bosna Royal" iz Sarajeva je osnovan 1951. godine, a njegov prvi predsjednik i trener bio je doktor Nedžad Brkić.
Historija kluba[uredi | uredi kod]
Počeci[uredi | uredi kod]
Od osnivanja pa u naredne četiri godine KK Bosna Royal (nekadašnji KK Bosna) - čiji su članovi uglavnom bili studenti Sarajevskog univerziteta – takmičio se u gradskoj ligi, da bi 1955. godine osvojio prvi u nizu trofeja, Kup Grada Sarajeva, i tim dostignućem se plasirao u viši rang takmičenja, Republičku ligu Bosne i Hercegovine.
Ovaj prvi uspjeh ekipe koja će obilježiti historiju bosanskohercegovačke košarke, i šire, ostvarili su: Brkić, Marušić, Takač, Bise, Bjelica, Cindrić, Bilić, Đurasković, Fetahagić, Uzelac, Džapa, Pilav, Hofbauer, Lovrenović, Beganović i Dimitrijević.
Narednih 17 godina bilo je potrebno da se u redovima studenata formira generacija koja će klub odvesti stepenicu više - u tadašnju izuzetno kvalitetnu Prvu jugoslovensku košarkašku ligu. Stariji ljubitelji košarke u Sarajevu i sada se sjećaju, i još uvijek prepričavaju, nezaboravni meč gradskih rivala Bosne i Željezničara; odigran je 28. aprila 1972. godine u KSC Skenderiji. Slavili su "Studenti" i ovo se može smatrati prvim korakom ka kasnijim velikim dostignućima, koja su kulminirala osvajanjem evropske titule.
Idejni vođa ekipe koja je postigla ovaj historijski rezultat i njegov tvorac bio je Bogdan Tanjević, a njegove zamisli na parketu su ostvarivali: Terzić, Milavić, Čečur, Pavlić, Nadaždin, Dumić, Soče, Varajić, Pejović, Pešić, Krvavac i Đogić.
Šampionska generacija[uredi | uredi kod]
Šampionski sastav Bosne kompletiran je dolaskom igrača koji će postati legenda, izuzetna ličnost među obručima, virtuoz sa narandžastom loptom - naravno, radi se o Mirzi Delibašiću, popularnom Kinđetu, koji je stigao iz rodne Tuzle.
Upravo Delibašić - zajedno sa nenadmašnim strijelcem Žarkom Varajićem i visokim Ratkom Radovanovićem, uz dragocjenu i značajnu pomoć Krvavca, Bosiočića, Izića, Ostojića, Zrne, Hadžića, Pešića, Bilalovića i Benačeka, a pod budnim trenerskim okom Bogdana Tanjevića i njegovog prvog asistenta, Draška Prodanovića, postiže prvu titulu prvaka države u Sarajevo i Bosnu i Hercegovinu. "Studenti" su bili najbolji u jugoslovenskoj ligi u sezoni 1977/78.
Najveći uspjeh dotadašnje jugoslavenske i bosanskohercegovačke klupske košarke Bosna je ostvarila 4. aprila 1979. godine u francuskom Grenoblu. Pred 12 hiljada gledalaca, od kojih je veliki broj bio navijača "Studenata", u finalu Kupa šampiona Evrope Bosna je savladala italijanski Emerson rezultatom 96:93. U fenomenalnoj utakmici Delibašić, Varajić, Vučević, Benaček, Đogić, Bosiočić, Izić, Radovanović, Hadžić, Pešić, predvođeni briljantnim strategom sa klupe Bogdanom Tanjevićem, pokazali su do tada neviđeno košarkaško umijeće.
U naredne četiri godine Bosna je osvojila još dvije titule prvaka Jugoslavije - u sezonama 1979/80 i 1982/83. Od značajnih međunarodnih dostignuća treba istaći drugo mjesto na klupskom prvenstvu svijeta, Interkontinentalnom kupu odigranom 1980. godine u Brazilu. 1981 Bosna je osvojila titulu prvaka Jugoslavije za kadete (ispod 17 godina).
Smjena generacija i rat[uredi | uredi kod]
Nakon pet godina kontinuiranih uspjeha dolazi do neminovne smjene generacija, iz kluba u inostranstvo odlaze trener Tanjević, Delibašić, Varajić, Radovanović, Đogić, a iz omladinskog pogona dolazi niz vrlo perspektivnih košarkaša poput Alihodžića, Markovića, Avdića, Dobrasa, Bukve, Bećiragića, Firića. Oni su trebali vratiti Bosnu u vrh jugoslovenske košarke, ali je rat prekinuo uspon ove generacije, koja se raspršila širom svijeta.
U periodu od 1992-1997 godine Bosna je egzistirala uz dosta poteškoća. Igrana su takmičenja regionalnog značaja, a vrijedni članovi Bosne su se trudili da okupe što više mladih stručnjaka i igrača kako bi se ponovo stvorila respektabilna ekipa.
Poslijeratni period[uredi | uredi kod]
U sezoni 1997/98. organizovano je doigravanje klubova sa područja Federacije Bosne i Hercegovine; Bosna je u finalu, nakon tri utakmice, rezultatom 1:2 poražena od Širokog Brijega.
Godinu dana kasnije ekipa u sastavu Mirković, Terzić, Subašić, Konaković, Kurtagić, Halimić, Lerić, Isaković, Bukva, Džuho, Radović, te trener Sabit Hadžić i njegov pomoćnik Miralem Zubović, uspjeli su u reorganizovanom ligaškom takmičenju, koje je okupilo timove sa područja Federacije Bosne i Hercegovine, ubjedljivo zauzeti prvo mjesto i osvojiti šampionsku titulu.
Nastup naredne sezone u međunarodnom takmičenju pod nazivom "Saporta kup" u jakoj konkurenciji ocijenjen je kao uspješan, ali su sljedeće sezone donijele kadrovska i igračka previranja, tako da su izostali očekivani rezultati i nisu ispunjeni zacrtani planovi.
Bosna je jedan od idejnih začetnika regionalne košarkaške lige, koja je pod nazivom Jadranska liga osnovana 2001. godine. U ovom takmičenju, kao i u novoformiranoj jedinstvenoj ligi Bosne i Hercegovine, ekipu je vodio novi trener Draško Prodanović, sa potpuno novim igračkim kadrom, ali bez značajnijih rezultata i dostignuća. To je ponukalo Upravu na čelu sa predsjednikom Nihadom Imamovićem da sačini plan reorganizacije i kluba i tima.
Na čelo stručnog štaba postavljen je mladi i perspektivni trener Mensur Bajramović, na mjesta direktora i sportskog menadžera došli su nekadašnje Bosnine vedete i kapiteni Samir Avdić i Elmedin Konaković. Utakmice su se ponovo igrale na starom mjestu, u Skenderiji, a pravi mamac za publiku bio je povratak najboljeg bosanskohercegovačkog košarkaša minule decenije Nenada Markovića. Ekipu su pojačali i iskusni Kovačević i Parežanin, te naš najbolji mladi košarkaš Kenan Bajramović.
Sve je to rezultiralo punim tribinama Skenderije, prvim mjestom na kraju prvog dijela sezone, te prvom pozicijom pred doigravanje i plasmanom u završnicu Kup takmičenja u prošloj sezoni. U finalnoj seriji prvenstva Bosnu je, nakon tri neizvjesna susreta, tek poslije produžetaka "majstorice" porazio Široki Hercegtisak.
Sve postignuto je bilo motiv za rukovodstvo Bosne da se još više angažuje kako bi ekipa ovu sezonu dočekala kvalitetnija i spremnija u organizacionom i igračkom pogledu. Povratak publike, te veliko interesovanje javnosti za rezultate i nastupe Bosne, privukli su i značajne sponzore tako da se mogla ostvariti i zamišljena konstrukcija tima. Ostali su Marković, Bajramović, Kovačević, Parežanin, Bukva, a došli su reprezentativac Valjevac, bek Đorić, iskusni strijelac Aleksić, te dva kvalitetna pojačanja iz Amerike, Darren Fenn i Lance Williams.
Povratak Bosne[uredi | uredi kod]
Sezona 2004/05. donosi veliku radost za igrače i armiju navijača. Na završnici Kupa BiH organizovanoj u Sarajevu, Bosna pobjeđuje Široki u finalu i osvaja prvi trofej u sezoni. Kolika je nadmoć studenata bila u domaćem takmičenju najbolje oslikava podataka da su u finalu play-offa u samo dvije utakmice stigli do naslova najboljeg tima države. Protivnik je ponovo bio Široki. Kruna sezone stigla je plasmanom na doigravanje među osam najboljih timova Goodyear lige. Grad domaćin bio je Beograd, a Bosna je zaustavljena već na prvoj stepenici, tačnije u četvrtfinalu, od vršačkog Hemofarma, kasnijeg osvajača Lige.
Promjena imena[uredi | uredi kod]
Oktobra 2014. klub je promijenio ime u Bosna Royal.[1][2]
Trenutni sastav[uredi | uredi kod]
Poznati treneri[uredi | uredi kod]
|
|
Poznati igrači[uredi | uredi kod]
Mirza Delibašić- Bogoljub Đurić
- Svetislav Pešić
- Žarko Varajić
- Ratko Radovanović
- Borislav Vučević
- Predrag Benaček
- Sabit Hadžić
- Boško Bosiočić
- Nihad Izić
- Vječislav Tolj (Vjećislav Tolj)
- Rusmir Halilović
- Predrag Danilović
Sabahudin Bilalović- Haris Brkić
- Nenad Marković
- Sejo Bukva
- Samir Avdić
- Rođeni Krvavac
- Spomenko Pajović
- Dragan Zrno
- Mirsad Milavić
- Mario Primorac
- Dragan Pilindavić
- Čedomir "Čedo" Brborić
- Dragoljub Avdalović
- Slobodan Zirojević
-
Bruno Soče - Aleksandar Nadaždin
- Slobodan Pejović
- Dragan Zovko
- Zoran Kajmaković
- Ranko Ćuzulan
- Đuro Koncul
- Emir Kečo
- Miroljub Mitrović
- Dragan Lukenda
- Slobodan Lukić
- Miodrag Kačarević
- Ljubiša Dumić
- Jovo Terzić
- Vojo Milijaš
- Ilijas Mašnić
- Gordan Firić
Zdravko Radulović- Draško Prodanović
- Adis Bećiragić
- Dževad Alihodžić
- Emir Mutapčić
- Mladen Ostojić
- Dušan Vukčević
- Feliks Kojadinović
- Kenan Bajramović
Lance Williams- Nihad Đedović
- Jasmin Perković
- Samir Lerić
- Goran Ikonić
- Žarko Rakočević
- Dženan Rahimić
- Muhamed Pašalić
- Saša Vasiljević
- Elvir Ovčina
Dragan Aleksić- Sead Šehović
- Suad Šehović
- Edin Bavčić
- Damir Krupalija
- Alen Abaz
- Damir Mirković
- Vedran Bosnić
- J. R. Bremer
- Tomislav Tomović
- Dejan Parežanin
- Siniša Kovačević
- Emir Zimić
- Elmedin "Dino" Konaković
- Boris Raičević
- Kasib Powell
- Dušan Đorđević
- Darren Fenn
- Nenad Đorić
- Nikola Vučurević
- Mujo Tuljković
- Ivan Ivanović
- Strahinja Dragićević
- Mirza Ahmetbašić
- Tarik Valjevac
- Miljan Rakić
- Admir Bukva
- Zlatko Jovanović
- Ermin Jazvin
- Božo Đurasović
- Seid Hajrić
- Goran Terzić
- Milan Milošević
- Vladimir Zujović
- Edis Subašić
- Predrag Šaporac
- Damir Železnik
- Matija Češković
- Donald Copeland
Jaime Lloreda- Vladan Jocović
- Bryan Bailey
- Maksim Šturanović
- Vladimir Đorđević
- Marko Jošilo
- Quemont Greer
- Muris Memić
- Ramo Rizvić
- Mladen Gambiroža
- Joško Garma
- Nikša Tarle
Darko Sokolov- Nick Williams
- Clarence Gilbert
Jan Močnik- Edin Rešidović
- Josh Hagins
- Marko Vuković
- Dino Begagić
- Aleksandar Sokolović
- Ljubomir Čampara
- Dejan Petković
- Ali Demić
- Amin Hot
- Nedim Tunović
- Haris Delalić
- Aleksandar Mrkajić
- Jermaine Anthony Watson
- Miljan Lale
- Bakir Forić
- Haris Ćurevac
- Miljan Šarić
- Aldin Klinac
Igor Avelino- Kerim Dragolj
- Denijel Bradić
- Berin Maksumić
- Mahir Ferhatbegović
- Atif Durak
- Elmin Džafić
- Amin Sijerčić
- Midhat Dostović
- Goran Perc
- Edin Salkić
- Haris Genjac
- Ernad Mujić
Najveći uspjesi KK Bosna[uredi | uredi kod]
|
|
Nagrade[uredi | uredi kod]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Basketball Club "Bosna" not dissolved, changed name to "Bosna Royal", Al Jazeera Balkans, 22 October 2014.
- ↑ Club Assembly Decides: "Students" from now on KK Bosna Royal, Avaz daily, Sarajevo. 21 October 2014.