Juba I od Numidije
Juba I od Numidije ili Juba I (cca. 85. – 46. pne.) bio je kralj Numidije u periodu od 60. pne. do 46. pne.
Na prijestolje je došao naslijedivši svog oca, kralja Hijempsala II. Prije toga je rimski vojskovođa Pompej oko godine 80. pne. pomogao vratiti prognanog Hijempsala na prijestolje, a zbog čega je mladi Juba u znak zahvalnosti postao njegov osobni saveznik. Prilikom posjeta Rimu ga je, pak, Julije Cezar povukao za bradu i tako uvrijedio, učinivši ga tako neprijateljem. Kada je godine 50. pne. tadašnji pro-cezarovski tribun Kurion predložio da se Numidija anektira Rimu, Juba je stao na Pompejevu stranu u sukobu koji će sljedeće godine eskalirati u Cezarov građanski rat.
Na samom početku rata je Sjeverna Afrika postala pompejsko uporište, te je Cezar poslao upravo Kuriona da je stavi pod svoj nadzor. Tokom kampanje je Kurion Jubu uspio poraziti u kod Utike, ali je nešto kasnije upravo Jubina intervencija dovela do katastrofalnog Kurionovog poraza na rijeci Bagradas.
Tri godine kasnije se Cezar osobno iskrcao u Sjevernoj Africi i porazio pompejance u bitci kod Tapsa. Juba, koji je sa svojim snagama zakasnio sudjelovati u bitci, počeo je bježati, ali su im cezarovske snage prepriječile put. Ne želeći pasti u zarobljeništvo, zajedno s rimskim vojskovođom Markom Petrejem je sklopio samoubilački pakt prema kome će jedan od njih poginuti u dvoboju, a preživjeli izvršiti samoubistvo. U dvoboju je Petrej ubio Jubu.
Jubin mladi sin Juba je zarobljen od Cezara i odveden u Rim gdje je bio odgajan među najeminentnijim porodcima, te poslije postao klijentski kralj Mauretanije.
